Categoriearchief: Kranen

Het zinken van de Toba-kraan (Bnr. 486 – 1914)

Dit is de beschrijving van een van het meest ernstige en tragische ongeval in het lokale havengebied van Puerto Belgrano. Eind 1923 was om nog nader te bepalen redenen de gloednieuwe Toba- drijvende kraan gezonken en had vijf aan medewerkers het leven gekost. Niet lang daarvoor had hij zijn grote entree gemaakt in het dok, zonder dat iemand zich dit tragische einde had kunnen indenken.

Op een reis naar Puerto Belgrano


De sleepboot ‘Gelderland’

In mei 1923, na ongeveer tien jaar werd er tussen de nationale overheid en het Nederlandse bouwbedrijf AF Smulders Werf Gusto, een overeenkomst bereikt voor de levering van de Toba- kraan, waarvan het acquisitiecontract in februari 1914 was getekend. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog deden zich allerlei vertragingen voor vanwege de hogere prijs, die Werf Gusto in rekening bracht. Op verzoek van de minister van Marine, admiraal Manuel Domecq García, werd overeengekomen dat de prijsverhogingen van de oorspronkelijke prijs gelijkelijk werd  verdeeld, tussen Werf Gusto en de nationale overheid. Lees verder Het zinken van de Toba-kraan (Bnr. 486 – 1914)

Laatst bijgewerkt op: 31 mei 2022

Een proeftocht en nog wat


“The Port of London Authority”. Zo heet de klant, die nu al in betrekkelijk korte tijd de derde drijvende kraan bij ons bestelde. Voor dit Londense havenbestuur is de London Atlas bestemd, die 24 oktober (1967) beproefd werd. Het was een merkwaardig gezicht deze 30-tons-kraan een vrolijk ballet te zien uitvoeren op het Noordzeekanaal. Lees verder Een proeftocht en nog wat

Laatst bijgewerkt op: 29 december 2019

Baggergrijperkraan ‘UHARTIA’


In het verleden heeft de I.H.C. Holland verscheidene, moderne bagger­grijperkranen voor Franse cliënten gebouwd. Onze foto geeft één daarvan weer; het is de “Uhartia” (CO 57) aan het werk in de haven van Marseille.

Dit is een stoomgedreven draaikraan op een ponton. De giek is verstelbaar en het hijsvermogen is twintig ton met en veertig ton zonder grijper. In dit laatste gevai werkte de kraan uiteraard niet ais bagger- doch gewoon als hijswerktuig, bijvoorbeeld voor het zetten van betonblokken. Lees verder Baggergrijperkraan ‘UHARTIA’

Laatst bijgewerkt op: 2 november 2019

De laatste Hellingkraan


In 1957 begon een grootscheepse aanpassing van de outillage van de werf in Schiedam. De beide hellingen werden verlengd in de richting van de Scheepsbouwhal. Onder de ‘Oosthelling’ (naam bepaald in 1954) werd een geheel nieuw douchecomplex gebouwd waar de mannen zich konden douchen. De 30 ton torenkraan (Bnr. 987), die men in 1951 in eigen beheer had gebouwd werd vervangen door deze wipkraan van 50 ton, welke ook in eigen beheer werd gebouwd. De oude 30 ton kraan werd doorgeschoven naar de werf in Slikkerveer.  De nieuwe 50 ton kraan was beeldbepalend voor de werf. Door zijn unieke silhouet was hij van verre herkenbaar.


Stichting Erfgoed Werf Gusto 2019

Laatst bijgewerkt op: 3 juli 2021

Holland Cranes


‘Holland Cranes’ was een V.O.F en bestond uit drie grote Nederlandse kranenbouwers, Werf Gusto uit Schiedam, Verschure uit Amsterdam en Conrad-Stork uit Haarlem. De vennootschap zetelde in den Haag. Ze was opgericht omstreeks 1954 om de toenemende concurrentie op de kranenmarkt het hoofd te kunnen bieden. De eerste zwaarbevochten opdracht sleepte de combinatie binnen in 1954 en was een 100 ton kraan voor Tanger, die gebouwd werd i.s.w. met Titan Anversois. De combinatie ontwierp drijvende havenkranen, maar ook havenkranen op het land. Ze was daar zeker in de tweede helft van de 50’er jaren redelijk succesvol in met grote opdrachten uit Polen en België. Deze opdrachten bestonden (17 & resp. 20 kranen) uit de nieuw ontworpen havenkraan ‘Leptoptilus’, die een hefvermogen had van 3 ton bij een vlucht van 28 meter. Deze kraan was speciaal voor de export ontwikkeld en was sterk concurrerend door de lage prijs als gevolg van seriefabricage en lagere vrachtkosten door montage ter plekke.

In 1961 bestelde de haven van London een zelfvarende drijvende draaikraan van 60 ton. Dat leverde een order op van fl. 4 miljoen gulden. De kraan (De London Samson ) was al getest met lasten tot 120 ton. Hier kunnen we ook aan toevoegen de kraanschepen Mar Bahu (Werf Gusto) Vir Bahu (Verschure)

In 1961 werd een der grootste elektrische brugkranen (zie foto boven) ter wereld  in de bouwput van het Haringvliet voor het eerst op zijn volle belasting van 275 ton beproefd. Deze kraan was ontworpen, gebouwd en gemonteerd door Holland Cranes voor de N.V. Nestum, die het sluizencomplex in de Haringvliet zou aanleggen. Dit reusachtige gevaarte zou in twee jaar tijd ruim duizendmaal een 240 ton wegend betonsegment vervoeren en plaatsen. Tezamen vormden deze segmenten de ligger van voorgespannen beton die het sluizencomplex overdekte en waarop een vierbaans autosnelweg werd aangelegd. De 46 meter hoge kraan had een vlucht van 75 meter. De twee poten reden langs een rijbaan van ongeveer een kilometer lengte over de bodem van de bouwput, 15 meter beneden de zeespiegel. De beproeving werd uitgevoerd in samenwerking met Werf Gusto, een der vennoten van Holland Cranes.

De beide kranen op de eilanden uit 1964 Lepelaar en Kraanvogel kwamen ook voort uit de samenwerking van Holland Cranes.

In 1962 gaat Holand Cranes een samenwerkingsverband aan met het Amerikaanse bedrijf Lorain, dat gespecialiseerd is in de bouw van mobiele kranen, wegenbouwmachines en draglines. De productie zetelt in Apeldoorn. De nieuwe combinatie Lorain Holland Cranes legt zich toe op de fabricage, reparatie en verhuur van hijs- en hefwerktuigen en grondverzetmachines.

De resultaten van de nieuwe combinatie laten te wensen over en doet het management van Werf Gusto de hoop uitspreken bij de presentatie van jaarcijfers van 1964, dat de winstbijdrage van Lorain Holland Cranes zich zal uitbreiden in 1965. In dat jaar worden Verschure en Werf Gusto geheel opgenomen in IHC Holland en Conrad Stork gaat alleen verder. Dit samengaan heeft geen invloed op de activiteiten van de vennootschap Holland Cranes.

In 1966 trekken de drie kranenbouwers zich terug uit de combinatie en komt het bedrijf geheel in Amerikaanse handen.  Echter de omzet in de Benelux van  Lorain komt niet echt van de grond waardoor het bedrijf zich in 1968 genoodzaakt ziet 43 van de 78 personeelsleden te moeten laten afvloeien, na al een vrij lange periode van werktijdverkorting in 1967. Wat restte was een ploeg mensen van rond de 30, die reservedonderdelen bleven leveren en reparatieopdrachten uitvoerden.

bronnen:
Dagblad ‘De Tijd’: 08-07-1954
Dagblad ‘De Maasbode’: 01-05-1959
‘Gereformeerd Gezinsblad: 05-05-1959
‘Gereformeerd Gezinsblad: 18-02-1961
Dagblad ‘De Waarheid’: 12-12-1962
Dagblad ‘De Maasbode’: 21-04-1965
Dagblad ‘Leeuwarder Courant’: 11-02-1967
Dagblad ‘Friese Koerier’: 24-09-1968


Stichting Erfgoed Werf Gusto

 

Laatst bijgewerkt op: 17 augustus 2018