De Bakkenzuiger

Leestijd: 3 minuten

Zij bestaat veelal, zoals uit de schets blijkt uit een rechthoekige ponton met oplopende hoeken. Vlak bij de plaats, waar de uit de bak te zuigen specie moet worden gelost, moet nu deze ponton stevig gemeerd kunnen worden. 
Hiervoor gebruikt men vaak de op de foto goed zichtbare valpalen of z.g . .,spuds”, dat zijn lange ijzeren palen, die met beugels aan het vaartuig bevestigd zijn, en welke men in de bodem laat zakken.
Bij eb en vloed kan de zuiger zich op deze wijze heen en weer bewegen. Is de bak met de door de baggermolen opgebaggerde specie langszij de zuiger gemeerd, dan kan met het leegzuigen van de bak begonnen worden. Op de zuiger ziet men dan één der buizen op de specie in de leeg te zuigen bak zakken. De buis begint water te spuiten, om even plotseling weer op te houden, waarna de buis gaat zuigen en de baggerspecie uit de bak begint te verdwijnen.
Een krachtige waterstraal uit één der buizen blijft de baggerspecie be­werken, met het gevolg dat op deze wijze een dunne vloeibare specie verkregen wordt; de zuigbuis verzwelgt deze specie om haar daarna met behulp van de baggerpomp en een aan de walzijde van de zuiger aan­gebrachte perspijpleiding naar de wal te persen.

Om dit leegzuigen van de specie uit de bak en het persen van deze grond naar de stortplaats mogelijk te maken, is een gehele machine- en pompinstallatie nodig. Een en ander staat in de machinekamer opgesteld. Eén der krachtige stoommachines of motoren drijft de zuig-perspomp aan. Dit is de baggerpomp, die de specie uit de bak pompt en naar de wal perst. Een tweede machine of motor is bestemd voor het aandrijven van de waterpomp. Deze waterpomp levert de krachtige waterstraal, die de vaste grondmassa moet verdunnen tot een wegzuig- resp. wegpersbare massa. Het water wordt door de zuiger van buitenboord aangezogen vü een ingebouwde zgn. ,.slikkast” of “wierbak”, voorzien van een rooster om verontreiniging en daardoor verstopping van de pomp te voorkomen. De zuig-perspomp of baggerpomp moet stevig en doelmatig zijn om niet alleen goed te kunnen zuigen, maar ook om de baggerspecie honderden, ja soms duizenden meters ver weg te persen.

De zuigbaas is aan boord de man aan wie de zorg voor het zuigen en persen is toevertrouwd. Hij zetelt daartoe in het bovenop de zuiger aan­gebrachte bedieningshuis, waarin zich de verschillende handles bevinden, ter bediening van de machines, pompen, kleppen, lieren, benevens de verschillende drukmeters. Dank zij deze meters is de zuigbaas in staat de capaciteit der pompen te controleren en daardoor zo hoog mogelijk op te voeren.

Begint de zuigbaas nu met het leegzuigen van de langszij liggende bak, dan laat hij de zuigbuis, die scharnierend is opgehangen, in de bagger­specie van de bak zakken, zet de baggerpomp in werking en laat haar langzaam lopen. De zuigbuis is nu nog vol met lucht en om dit weg te werken, wordt ook de waterpomp in werking gesteld, waardoor water geperst wordt door een buis, die op de zuigbuis is aangesloten. Dit duurt zo lang, totdat het water uit de zuigmond loopt. Thans komt de bagger­pomp op toeren en begint te zuigen. De watertoevoer naar de zuigpijp wordt nu afgesloten en naar de waterstraalpijpen geleid. Het water uit deze pijpen maakt de specie tot een vloeibare massa.

Bnr. 592 (1926) Dit was een combinatie van Bakken- Snijkopzuiger
foto: Collectie Stichting Erfgoed Werf Gusto / fotograaf: Onbekend

De uit de bak gezogen specie wordt naar de wal geperst door middel van een buis, welke scharnierend is opgehangen, waardoor de bewegingen van de zuiger, die bij eb en vloed ontstaan, worden opgevangen en verder door een vast op de wind liggende pijpleiding naar de stortplaats. (Zie foto onder). De persleiding buitenboord bestaat soms uit een zgn. drijvende leiding, dat is een persleiding gebouwd op drijverpontons. Zulk een drijvende leiding moet gebruikt worden in die gevallen, waar de zuiger op grotere afstand naar de wal moet persen en niet dicht genoeg bij de oever is om te kunnen volstaan met het wegpersen der opgezogen specie door de landleiding, die niets met eb en vloed te maken heeft. 

Bnr. 459: Persleiding
foto: Collectie Stichting Erfgoed Werf Gusto / fotograaf: Onbekend

bron: I.H.C. Het Zeskant oktober 1952
foto boven: Collectie J. Smulders / fotograaf: Onbekend
Stichting Erfgoed Werf Gusto

Laatst bijgewerkt op: 6 februari 2019

Scheepsbouwmuseum