BOOREILAND VAN QATAR GAAT NAAR NAAR DIEPER WATER
Na een vliegtocht van ettelijke uren zijn gisteren dertig Schiedamse werkkrachten van de Werf Gusto in Qatar aan de Perzische Golf aangekomen. In dit kleine sjeikdom wachten nog twintig Gusto-mensen op hen, die hun zijn vooruitgegaan. Zij zijn naar Qatar vertrokken omdat het indertijd bij Gusto gebouwde booreiland Seashell, dat nu al bijna zes jaar in gebruik is, een kleine gedaanteverandering moet ondergaan. De Seashell is sinds 1959 gebruikt voor het boren naar olie op de ondiepe gronden, maar nu deze zijn afgegraasd, gaat men met onverflauwde ondernemingszin over naar de diepere gronden. Om dit mogelijk te maken zal men wat aan de acht palen moeten doen waarop bet booreiland rust. Deze dringen uiteraard altijd wat in de zeebodem door en dat beperkt de diepte waarop men kan werken.
De palen zijn 67 meter lang: door ze van z.g. „donuts” te voorzien — vierkante stalen “schoenen” met een gewicht van een slordige 30 ton — kan men dat wegzakken grotendeels voorkomen. Het gewicht dat de zeebodem te dragen krijgt, wordt door die schoenen over een groter oppervlak verdeeld: de pijlers zakken dientengevolge niet of nauwelijks in de zeebodem weg, zodat theoretisch tot op een diepte van ongeveer 60 meter kan worden gewerkt. Het is voor het aanbrengen van deze acht paalvoeten, dat de vijftig Gusto-mensen naar het rijkje van de sjeik van Qatar zijn vertrokken. Het karwei zal vermoedelijk ruim een maand in beslag nemen.
Men trekt telkens een poot omhoog, brengt de stalen schoen aan en laat dan de poot weer zakken. Het eiland heeft poten genoeg om ondanks het werk van deze vijftig “schoenmakers” toch stevig op zijn plaats te blijven staan.
Ondertussen zal ook een ploeg Rotterdammers met de Seashell bezig zijn. Men maakt nl. van de gelegenheid gebruik om de Seashell eens een behoorlijke schoonmaakbeurt te geven. De roest zal er worden afgehaald, het metaal zal worden gezandstraald en daarna komen de schilders er aan te pas om de Seashell een nieuwe verflaag te geven. Dit werk wordt uitgevoerd door het Rotterdamsche Zandstraal Bedrijf, die er een pittig karwei aan heeft uit te
voeren onder moeilijke klimatologische omstandigheden.
Merkwaardig is, dat het zandstraaIbedrijf zijn zand uit Nederland zal meenemen, niet omdat daar in de woestijnen in de omgeving van Qatar geen zand genoeg is, maar omdat dit zand niet voor het doel geschikt is: het bestaat voor plusminus 50% uit kalk en is bovendien te fijn en te rond. Er zitten te weinig scherpe kanten aan, om voor het zandstralen bruikbaar te zijn.
bron: Rotterdamsch Dagblad / Algemeen Dagblad, 27/07/1965; p. 2/2
Laatst bijgewerkt op: 16 augustus 2018
