Carolus Wilhelmus (Charles) Smulders werd in 1842 geboren als vierde zoon van Smulders. Op 4 juni 1868 trouwde hij met Regina Maria Anna Leysten. In 1869 kocht hij zich in in het bedrijf van zijn oudere broer. Na verplaatsing van het bedrijf naar Utrecht woonde Charles in een 18e-eeuws pand op het adres Bemuurde Weerd 3 Westzijde, recht tegenover het huis van zijn broer. In het huis van Charles waren meerdere technische mozaïeken aangebracht.. Een daarvan stelde een locomotief van de serie 300 S.S. voor. Dit mozaïek is later naar het Spoorwegmuseum overgebracht. Het is niet bekend of deze mozaïeken iets te maken hadden met de producten die het bedrijf fabriceerde of dat ze uitsluitend de technische interesse van de bewoner uitbeeldden.
Het pand Bemuurde Weerd 3 is later de sociëteit geworden van SSRU, de Societas Studiosorum Reformatorum afdeling Utrecht. Na enkele tussenliggende andere aanwendingen is er tegenwoordig het popcentrum Ekko gevestigd.
In de feestrede van 1887 (zie later) wordt hij duidelijk als belangrijk voor het bedrijf gezien. In die tijd was hij lid van de Quadrille club (quadrille is een dans in hogere kringen), iets wat hij zelf, gezien de aanwezigheid van leden van die vereniging bij het feest, als een belangrijke activiteit buiten het bedrijf zag.
In 1888 is Smulders een van de tien leden van een deputatie namens de Koning uit Nederland afgevaardigd naar het gouden priesterfeest van de paus Leo XIII (). In april 1889 krijgt Charles bij Koninklijk Besluit toestemming tot het dragen van het Erekruisv“Pro Ecclesia et Pontifice (voor Kerk en Paus)” hem door de Paus geschonken.
Toen in 1894 het bedrijf zijn hoofdvestiging in Slikkerveer kreeg, trad Charles uit de directie en bleef in Utrecht wonen. Hij woonde op dat moment vlak bij het Station Staatsspoorweg. Hij mocht zijn grond uitbreiden van een naastgelegen stuk dat aan de Staat toebehoorde. Dit gebeurde door ruiling tegen iets verderop gelegen grond en een bijbetaling. Dit moest bij wet bekrachtigd worden. Smulders verkreeg een strook grond ter grootte van 34 centiaren (= 34 m2 ) van het Stationsplein, tegen ruiling van een stuk grond op de hoek van het Stationsplein en de Leidschenweg ter grootte van 15 centiaren (=15 m2 ) en een bijbetaling van f 1650.
Charles was een liefhebber van paardrijden. In 1897 kocht hij op een veiling de bekende 4-jarige harddraver De Vliegende Hollander voor f 1525. In 1896 nam hij met dit paard, bereden door J.C. de Boer, deel aan de harddraverijen te Alphen aan den Rijn. Charles overleed 16 januari 1900.
Bron: (Nederlands Patriciaat 85 2003/04) Nederlandsche Staatscourant 30 Juli 1869 Culemborgsche Courant 1 Januari 1888 Algemeen Handelsblad 18-4-1889 De Tijd 7 Juli 1894 Utrechts Nieuwsblad 6 Maart 1894 Schoonhovensche Courant 22 Juni 1895 Algemeen Handelsblad 26 September 1896 De Tijd 17 Januari 1900)
In november 1880 verlengde de Gemeente Amsterdam de pacht voor het grondstuk van de Hollandsche Manege niet langer. Het plan bestond om de Leidsegracht door te trekken tot de Singelgracht en de manege stond daarbij volledig in de weg. In het Algemeen Handelsblad van 25 december 1880 verscheen een oproep tot het bijwonen van een vergadering in de Eensgezindheid aan het Spui. Daar zouden de plannen worden gepresenteerd voor een nieuwe manege. De uitnodiging was ondertekend door enkele vooraanstaande Amsterdamse burgers als Van Eeghen, Wertheim en Kappeyne van de Copello.
Tijdens de vergadering op 27 december werd een Naamloze Vennootschap opgericht met een kapitaal van twee ton, waarvan ƒ 60.000,- was bestemd voor de grond en ƒ140.000,- voor het gebouw. Men kon oprichtersaandelen kopen voor ƒ 2.500,- per stuk en dan gratis zijn paard stallen, of gewone aandelen van ƒ 1.000,- die recht gaven op ten hoogste 3% van een eventuele winst. De onderneming zou worden beheerd door één tot drie directeuren. Al op de avond van de vergadering was voor ƒ 145.000,- ingetekend.
Een commissie onder voorzitterschap van mr. J. Kappeijne van de Copello kwam onmiddellijk in actie. Er werd een terrein van 2700m² aangekocht tussen de Verlengde Vondelstraat en de Vondelkade, zoals toen het Amsterdamse deel van de Overtoom ging heten, op de grens tussen Amsterdam en Nieuwer-Amstel. Dit gebeurde op aanraden van de architect A.L. van Gendt, die zelf op de Vondelkade woonde. Van Gendt haalde zijn inspiratie uit Wenen, van de wereldberoemde Wiener Hofreitschule. Een muziekzaal kwam er niet meer, maar wel een balkon voor een strijkje. Naar het Weense voorbeeld waren rondom staanplaatsen voor publiek en aan de korte zijden tribunes voor hoge gasten. Er werd in de Vondelstraat voortdurend uitgebreid, maar steeds op het binnenterrein, waardoor de Vondelstraat altijd het karakter van een woonstraat behield. De bedrijfsvorm, eigenaren en directeuren wisselden elkaar in rap tempo af. Gedurende de twintigste eeuw waren er steeds wel geld zorgen. Het hielp ook niet dat het paardrijden in het Vondelpark verboden werd om plaats te maken voor het fietsen. De ruiters moesten het doen met een kleine buitenbak of hun rijdier per trailer transporteren.
theobakker.net/weekblad/wk51
Begin zeventiger jaren dreigde het gebouw te worden gesloopt. Joop Ritmeester van de Kamp, toen voorzitter van de Vereniging ‘De Hollandsche Manege’, wilde het gebouw afbreken en een nieuwe manege in het Amsterdamse Bos bouwen. De sloop werd afgeblazen na heftige protesten, waaronder een actie van een groepje leden van de Vereniging ‘De Hollandsche Manege’, samen met de kunsthistorica Lydia Lansink. In 1986 werd het gebouw geheel gerestaureerd. In 2007 vierde de manege haar 125-jarige jubileum. Sinds 28 mei 2009 kunnen de paarden ook buiten lopen, in de ‘Koeienweide’ van het Vondelpark. In oktober 2014 opende minister Jet Bussemaker een ‘Levend Paardenmuseum’ in de Hollandsche Manege. Het zogenaamde rijden in de Vondelcarrousel in dameszadel is in 2015 op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed geplaatst.
De periode van A.F. Smulders (Utrechtsche IJzergieterij) in Utrecht ligt, alhoewel het een uiterst succesvolle en nijvere periode gebleken is, buiten het bestek van de website, die de periode van A.F. Smulders en later in 1911 als Werf Gusto en in 1965 als IHC Gusto BV in Schiedam omvatte.
Echter er zijn nog zoveel foto’s van baggermateriaal e.d. beschikbaar uit die periode in Utrecht, dat we ze toch geplaatst hebben, vermeld met, waar mogelijk, jaar van oplevering.
Sommige software plug-ins die gebruikt worden voor het onderhouden en functioneren van deze website, zoals bijvoorbeeld Google Fonts en Google Maps gebruiken technologieën zoals cookies om informatie over uw apparaat op te slaan en/of te raadplegen. St.-Erfgoed Werf Gusto, als beheerder van deze website, doet niets met de vergaarde informatie. Door in te stemmen met het gebruik van deze technologieën kunnen gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's via onze site verwerkt worden. U kunt natuurlijk geen toestemming geven of uw toestemming intrekken. Misschien zou het een nadelige invloed kunnen hebben op bepaalde onderdelen van onze website.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
