Het Meer van Maracaibo, gelegen in westelijk Venezuela, is het grootste meer van Zuid-Amerika. Het is 13.500 km² groot en op sommige plaatsen 250 meter diep. Gezien de verbinding met de Caraïbische Zee is het water deels zout.
Het meer (en omgeving) is een van de belangrijkste oliewingebieden in Venezuela. Al in 1913 was de Koninklijke Olie actief op zoek naar olie in de regio en in 1914 was de eerste commerciële productie, op bescheiden schaal, van start gegaan. In 1920 werd bij het meer een groot olieveld gevonden, La Rosa.
In december 1922 kwam de doorbraak toen de Barosso olieput werd geslagen en per dag stroomde zo’n 100.000 vaten olie naar boven. Deze ontdekking trok veel andere oliemaatschappijen aan die in de omgeving ook naar olie gingen zoeken. De olieproductie van het land steeg explosief, van 1,4 miljoen vaten in 1921 naar 137 miljoen vaten in 1929. Venezuela was in dat laatste jaar de op een na grootste olieproducent ter wereld, na de Verenigde Staten.
Het gebied is nog steeds een belangrijk producent van olie. Per dag wordt er gemiddeld zo’n 0,7 miljoen vaten gewonnen, dit is ongeveer een kwart van de nationale olieproductie. Het gebied is thans in belang gepasseerd door grote vondsten van zware olie aan de monding van de Orinoco, vlak voordat de delta begint.
Wat we nu kunnen reproduceren aan de hand van de orderlijst en de gevonden foto’s en krantenberichten etc. is het aantal projecten, dat Werf Gusto in de loop de jaren voor de oliewinning in dat gebied in opdracht heeft geproduceerd, aanzienlijk.
Het meer, eigenlijk een groot olieveld heeft de omvang van een derde van Nederland.
Drijvende Bokken |
|
| De boortorens werden geïnstalleerd en gebruikt door mobiele teams. Deze torens werden geplaatst en verplaatst (althans voor de B.P.M.) middels een speciaal ontworpen bok. (Co.1057-1958). Deze speciale derrickende bok was gebouwd i.s.m. Verschure in Amsterdam. |  |
Boorpontons |
|
| Na plaatsing van de boortoren, werden de torens gekoppeld aan een boorponton. Van dit soort pontons zijn er, door Werf Gusto althans, in de vijftiger jaren een zevental gebouwd. |  |
Gekoppelde boortoren + ponton |
|
| Na koppeling van de ponton aan een boortoren zag het er zo uit. De pontons waren uitgerust met een helidek, waardoor het mogelijk was voorraden en personeel aan te voeren vanaf het vasteland. |  |
Draagvleugelboten |
|
| Voor het vervoer van personeel tussen de verschillende pontons heeft Gusto i.o.v. B.P.M. den Haag en met een licentie van Supramar een vijftal Draagvleugelboten gebouwd, die met grote snelheden (65 km. per uur) een busdienst onderhielden met de verschillende boorpontons in het meer. |  |
tekst: wikipedia/ Werf-Gusto.com
Stichting Erfgoed Werf Gusto
Laatst bijgewerkt op: 17 augustus 2018
