In Schiedam is de Werf Gusto een bekend begrip. Iedere Schiedammer kan u de weg wijzen. En mocht er eens een doorlopen, die het niet weet, dan noemt u de naam Smulders en het is ook in orde. Want de namen Gusto en Smulders behoren bij elkaar. Officieel heet de onderneming: N.V. Werf Gusto v/h fa. A. F. Smulders te Schiedam.
Hoe komen we nu aan de naam Gusto? Is dat een afkorting van Goed Uitgeruste Sterke Technische Onderneming? Geenszins, al zou het natuurlijk mogelijk zijn geweest! De oprichter, de heer A. F. Smulders, die het bedrijf ongeveer 100 jaar geleden begon, had een zoon August en een dochter Cato, in de wandeling respectievelijk Guus en To genoemd. De laatste lettergrepen van die twee namen heeft hij samengetrokken en daarnaar later het bedrijf “Werf Gusto” genoemd.
Gusto-Schiedam; is dat juist? Ja en neen. De hoofdzetel van de onderneming is in Schiedam gevestigd, maar daarnaast hebben we nog een werf te Slikkerveer en een nederzetting in Geleen, welke laatste afdeling hoofdzakelijk voor de mijnen werkt.
Het bedrijf in Schiedam is in verschillende delen gesplitst: Scheepsbouw, Constructiebouw, Machinebouw, Mijnbouw en Aluminiumbouw. Het is dus tamelijk gecompliceerd. De specialiteiten zijn: schepen, baggermateriaal, kranen, machines, mijninstallaties en aluminiumproducten, welke laatste hoe langer hoe meer bij de scheepsbouw in zwang komen. Een zeer belangrijk deel van al dat werk wordt gemaakt voor de I.H.C. en voor .,Holland Cranes”.
Er is veel werk aan de winkel en het grote probleem van deze tijd is om alle opdrachten op tijd klaar te krijgen. Vroeger was de oplossing van dat probleem vrij eenvoudig; dan werden er gauw 20 of 30 vaklieden aangenomen en aan het werk gezet. Maar tegenwoordig gaat dat niet meer. Het aantrekken van een bekwaam vakman is uitzondering geworden. In het jaarverslag van vrijwel iedere onderneming leest men de klacht, dat er niet voldoende arbeidskrachten beschikbaar zijn.
Bij de Gusto is dit probleem voor een deel (tje) opgelost door het aanschaffen van een nieuwe brandmachine, die het werk van verscheidene afschrijvers en branders verricht. Deze machine werkt met een electronisch oog, dat automatisch de zwart-wit-afscheiding volgt. Zou men dus op een wit vel papier een zwarte cirkel tekenen en het oog bij de zwarte lijn plaatsen, dan volgt het oog die lijn totdat het weer op het uitgangspunt is teruggekeerd. Voor het uitbranden van platen worden nu mallen gemaakt op ware grootte, niet van triplex of dergelijk materiaal, maar van papier, dat aan de achterzijde beplakt is met een soort zilverpapier, waardoor bereikt wordt, dat het papier niet rekt of krimpt als gevolg van weersinvloeden. Dit papier wordt neergelegd op de zwarte ondergrond van de machine en zo ontstaat de zwart-wit-afscheiding. Het electronisch oog kan dus de omtrek van de papieren mal volgen.
De reacties van de lichtgevoelige selenium cel worden electrisch versterkt en geven door middel van een mechanische overbrenging de langsbeweging der wagen en de dwarsbeweging van de arm, waarop de zich automatisch op hoogte instellende snijbranders gemonteerd zijn. De machine heeft een nuttige snijlengte van 19 meter en een snijbreedte aan weerszijden van de schablonentafel van 2,80 meter. De bediening van de branders en van de gehele machine geschiedt vanaf een centraal schakelbord, vanwaar tevens de gas- en zuurstofregeling plaats kan vinden.
Worden nu aan weerskanten van de machine de platen neergelegd, steekt men de branders aan en stelt men de machine in werking, dan volgt het oog de omtrek van de mal en dan maken de branders dezelfde beweging, zodat twee platen tegelijkertijd, zonder afgetekend te zijn, uitgebrand worden. Men kan echter op ieder der armen ook twee branders monteren en dan krijgt men dus een viervoudige productie.
Foto: Digitale Collectie St. Erfgoed Werf Gusto – Fotograaf: Onbekend.
Het zal nu wel duidelijk zijn, dat deze machine een massa arbeidsuren bespaart. De hierbij afgedrukte foto zal de lezer een globale indruk van de machine kunnen geven.
Waarom we deze wijze van werken zo uitvoerig hebben beschreven? Nou, eerlijk gezegd, omdat we een beetje trots zijn op deze nieuwe aanwinst van ons machinepark.
Bron: I.H.C. Het Zeskant augustus 1956
Stichting Erfgoed Werf Gusto 2019
Laatst bijgewerkt op: 21 september 2023
