De op 26 Februari j.l. op eigen kracht naar Colombo vertrokken diesel­electr. pers-hopperzuiger “Colombo” ook ingericht als cutterzuiger, is gebouwd en uitgerust als een zeewaardig dubbel-schroefmotorschip, door Werf Gusto voor rekening van de firma Ackermans en van Haaren te Antwerpen in samenwerking met de heer van Oostendorp, raadgevend ingenieur te Amsterdam.

Het werktuig kan op de volgende wijze dienst doen.

verankerd liggend schip zuigt door een beweegbare zuigbuis aan SB en perst naar het laadruim of naar een aan BB zijde gemeerde bak. Voor dit zelfde doel kan ook de meegeleverde stijve zuigbuis worden gebruikt.

verankerd liggend schip zuigt uit het laadruim en perst over boord in een aan BB liggende bak of naar de wal.

al varend lost de zuiger zijn lading door middel van bodemkleppen.

het werkt als cutterzuiger door een zuigbuis met ladder in het achterschip. waarbij het schip door een in het voorschip geplaatste pivot­paal, een paalwagen plus een hulppaal, wordt vooruitgebracht en door 2 zijlieren op het achterschip in dwarsrichting geleid. In dit geval kan men persen door een drijvende leiding naar de wal of door de laadbuizen naar het laadruim als onder 1 genoemd.

Lees verder Hopperzuiger Colombo (Co. 195) →

Laatst bijgewerkt op: 10 mei 2019

De ‘Prins’ zuigt

(Van een onzer verslaggevers)

Wie nog twijfelt aan de verzekering dat de Rotterdamse haven op tijd klaar zal staan om de mammoet-tanker te ontvangen, heeft veel aan een dagje varen, met de ‘Prins der Nederlanden’. De sleephopperzandzuiger is na , haar stapelloop bij Gusto onmiddellijk ingeschakeld bij het uitdiepen van de vaargeul voor Hoek van Holland, waardoor straks de diepliggende scheepsgiganten naar Europoort zullen worden gedirigeerd.

Velen malen per etmaal zakken de geweldige zuigers van de ‘Prins der Nederlanden’ thans naar de bodem van de Noordzee. Via deze buizen warrelt een mengsel van zand, klei en grint in het ruim van het nieuwe schip. Op deze wijze wordt per uur de ontzagwekkende hoeveelheid van 18.000 ton Noordzeebodem aan zijn oorspronkelijke ligplaats ontrokken.

De grootste

De ‘Prins der Nederlanden’ is dan ook de grootste sleephopper-zuiger ter wereld. Dat zij 143 meter lang is en 22 meter breed, zegt niet zoveel. Dat zij uitgerust is met de modernste apparatuur ook niet. Maar dat voor één lading uit het ruim van de zuiger zoveel 10-tons vrachtwagens nodig zijn dat zij tezamen een file van 15 km zouden vormen, zoveel te meer.
Men kan derhalve gerust zijn. Met het inzetten van deze prins onder de hopperzuigers groeit de geul nog sneller naar de dag waarop zij geschikt is om de olie- en andere reuzen in de scheepvaartwereld te ontvangen. 

bron: Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad 18-06-1968

Stichting Erfgoed Werf Gusto

Laatst bijgewerkt op: 18 augustus 2018

‘Mohana’ betekent: „buitengewoon schoon, zeer fraai”. (Overigens is één der autoriteiten van de haven Calcutta, die zeer veel met de bestelling van het schip te maken heeft gehad, de heer Moh …).
De nieuwe sleepzuiger van die naam ging vrijdag 27 november 1964 bij Werf Gusto op werkelijk perfecte wijze te water.

Evenals de maand tevoren bij vennoot LSZ, waar de Dredger Zuari voor Indiase rekening te water werd gelaten. verrichtte Sinha Rani, echtgenote van de Indiase ambassadeur in Nederland, de doopplechtigheid (foto hiernaast). Een tewaterlating bij Werf Gusto is altijd een levendige gebeurtenis, vooral ook door de medewerking van Gusto’s Muziekvereniging. De musici zorgen, door het spelen van de volksliederen, voor een gepaste plechtigheid en verder verhogen ze met hun fraaie uniformen en vrolijke marsmuziek de feestelijke sfeer.

Voor een sfeer van gastvrijheid en zakelijke perfectie zorgden ook de in het spierwit geklede medewerkers van Werf Gusto, die, gewapend met zwarte paraplu’s in slagorde gereed stonden om bij de eerste regenspetters de gasten te beschermen.
000Aangezien juist vóór de plechtigheid het weer opklaarde behoefden zij niet in actie te komen; hun aanwezigheid werd er echter niet minder door op prijs gesteld.

Tien jaar onderhandelen

De Mohana zal dienst gaan doen op de toegangsweg naar Calcutta:, de Hooghly Rivier, waar de dikwijls voorkomende hoge deining en zeer sterke getijstromen tot 4½ mijl per uur, het baggeren zeer bemoeilijken.
De tewaterlating van de Mohana heeft een voorgeschiedenis van bijna twaalf jaar. Op de Hooghly Rivier werkten destijds reeds een aantal sleepzuigers, die alle door concurrenten waren gebouwd en die een zuigbuis midscheeps in het voorschip hadden.
Deze constructie was volgens de bouwers van die schepen de enige mogelijke: sleepzuigers met zijzuigbuizen zouden in de verraderlijke stroming hun koers niet kunnen houden en de scheepvaart in gevaar brengen, de zuigbuizen zouden breken. Onze ontwerpers hadden een andere mening, een zuiger met zijzuigbuizen kan voortreffelijk manoeuvreren. Jarenlang werd hierover geschreven en gesproken, vele reizen naar India waren nodig, maar een beslissing werd niet genomen, tot de rivier zo sterk begon te verzanden, dat onmiddellijk meer baggermaterieel in gebruik genomen moest worden. den.
Een tweedehands sleepzuiger werd aangekocht, de door I.H.C. Holland kort na de oorlog gebouwde Maitena. De bedrijfsresultaten van dit schip waren zo goed dat een openbare inschrijving werd gehouden voor een sleepzuiger met twee zijzuigbuizen, het type schip dus dat wij de havenautoriteiten steeds hadden aanbevolen. Dit was in zekere zin een succes, maar wij waren er nog niet, ook niet toen wij als laagste inschrijver uit de bus kwamen.
Pas drie jaar later, na in totaal tien jaren van onderhandelen, werd de Co. 487 een opdracht; nu alweer ongeveer twee jaar geleden.

Bijzondere eisen

Al is de Mohana dan een zuiger van een type waarmee onze ontwerpers en bouwers vertrouwd zijn, het is toch in een aantal opzichten een bijzonder schip.
Ten eerste omdat de opdrachtgevers stoomaandrijving eisten, hetgeen tegenwoordig niet veel meer voorkomt.
De nieuwe zuiger krijgt daarom door IHC Holland gebouwde Smit-Brouwer stoommachines, die zowel voor de voortstuwing als voor zandpompen de energie zullen leveren.
Verder moet het schip in zeer ondiep water kunnen lossen. Dit wordt mogelijk gemaakt door de geringe diepgang en door de Lyster kleppen in de bodem. Deze laatste steken in geopende toestand geen centimeter onder de bodem van het schip uit, maar daar staat tegenover dat ze veel ruimte in de hopper in beslag nemen. Aangezien de inhoud van deze bopper toch 3000 m³ moest zijn, maakten de installatie van de Lyster kleppen en de eis van geringe diepgang het nodig een zeer lang schip te bouwen: de Mohana is 123 meter lang, de langste sleepzuiger die wij ooit gebouwd hebben. Wanneer het schip in het voorjaar van 1965 gereed zal zijn voor de lange reis naar Calcutta zullen wij ongetwijfeld meer te vertellen hebben over deze „zeer schone”.

bron & foto’s: Het Zeskant 1965

Stichting Erfgoed Werf Gusto

Laatst bijgewerkt op: 17 augustus 2018