Categorie archieven: Offshore Divisie

Offshore Kranen

Leestijd: 2 minuten

De naoorlogse opkomst en groei van de offshore olie- en gasindustrie zorgde voor een nieuwe vraag naar de drijvende kranen van Gusto, die zouden kunnen worden gebruikt voor het optillen van onderdelen zoals jackets en boor-/productiedekken vanaf transportschepen, tijdens hun installatie ter plaatse.

De eerste bestelling van een offshore kraan werd in 1967 geplaatst door de in Milaan gevestigde offshore-aannemer ‘Micoperi’, voor hun schip PM24, met de mogelijkheid 500 ton te hijsen  in zijn rotatiestand of 1000 ton in een vaste positie. Om de extra capaciteit te realiseren, werd de giek zo ontworpen dat die gemakkelijk kon worden ingekort; het onderste deel kan naar beneden scharnieren en worden ondersteund  en verankerd in een scharnier op het dek.

Al snel volgden bestellingen voor meer kranen, waaronder een kraan voor de ‘Choctaw’, met een capaciteit van 500/800 ton, een 800 ton roterende kraan voor het kraanschip ‘Challenger’, gemonteerd op een tweedehands tanker, en ‘s werelds eerste 2000 ton drijvende kraan, beide voor de Heerema Groep, een Nederlands bedrijf dat zich voornamelijk bezighoudt met
opdracht voor offshore-installaties.

Een deel van de giek van de kraan voor de ‘Champion’ wordt klaargemaakt voor transport naar Amsterdam.
Foto: Digitale Collectie St. Erfgoed Werf Gusto – Fotograaf: Onbekend.

Een korte samenwerking met de Heerema Groep
Door de snelle expansie vond de Heerema Groep het moeilijk om al haar financiële verplichtingen na te komen aan Gusto tijdens de bouw van de zware drijvende/roterende kraan Champion in 1972. Om het probleem op te lossen, kwam Heerema overeen dat het bedrijf  45 procent van zijn aandelen zou omruilen voor 434.000 aandelen IHC. Deze overeenkomst werd door IHC als uitstekende gezien kans om haar activiteiten in de offshore-industrie een impuls te geven. Toen echter de LeTourneau-crisis uitbrak (IHC’s offshore werf in de USA) veroorzaakte dat een scherpe daling van de waarde van IHC’s aandelen. Dankzij (helaas voor Werf Gusto) een ontsnappingsclausule in het contract kon Heerema zich terugtrekken uit de deal.

>>>IHC Holland Offshore Divisie


Bron: SBM Offshore ‘Technology Creating Value’  2008
Auteurs: D. Keller, P. van Berkel, R. Smulders
Vertaling: St. Erfgoed Werf Gusto

Laatst bijgewerkt op: 23 maart 2024

Computer gestuurde boorschepen

Leestijd: 2 minuten

Foramer’s kans om zich te verzekeren van een langlopend contract van de Compagnie Francaise de Petrole op lange termijn boorcontract voor een zelfvarend boorschip leidde tot de ontwikkeling van ‘s werelds eerste computergestuurde, dynamisch gepositioneerde boorschip, ‘Pelican’.

Voorheen waren boorschepen afhankelijk van ankers om in de juiste positie te blijven. Gusto echter, ontwikkelde een computer-gestuurd positioneringsysteem dat zeven propellers met variabele snelheden gebruikte om het schip op de gewenste locatie te houden, met behulp van de as van de boorput als referentiepunt. Twee van de propellers waren gemonteerd in de lengterichting en werden ook gebruikt voor voortstuwing. Om boren mogelijk te maken bij slecht weer, ontwikkelde Werf Gusto  een deiningcompensatie-systeem, waarvoor de deiningcompensatoren van de zuigbuis van sleephopperschepen model stonden. Er werden twee van deze systemen geïnstalleerd bovenop de boortoren om de boortoren in positie te houden en spanning te houden op de boorkolom, wanneer het schip begon te deinen als gevolg van de golfslag.

De ‘Havdrill’ in aanbouw op Helling-Oost.
Foto: Digitale Collectie St. Erfgoed Werf Gusto – Fotograaf: Onbekend.

Terwijl de Pelikaan in aanbouw was, zorgde het ontwerp voor veel belangstelling binnen de boorindustrie, en dit leidde tot een bestelling voor een vrijwel identiek schip, de ‘Havdrill’ voor de Nordic Offshore Drilling, nog vóór de ‘Pelican’ was voltooid in 1972. Voordat de werf in 1978 werd gesloten, waren er bestellingen binnengehaald voor nog eens zeven dynamisch gepositioneerde (DP) boorschepen.

In 2008 was Gusto Engineering nog steeds een sterke marktleider op het gebied van DP-boorschepen. In 1979 werden orders binnengehaald voor vijf DP-boorschepen, die onder licentie werden gebouwd in Finland en Schotland. Vervolgens heeft het bedrijf nog vijf opdrachten voor DP-schepen uitgevoerd, waarbij het bedrijf tekende voor de engineering van het ontwerp, de bouw en/of upgrade, waaronder één met de grootste waterdiepte op dat moment, die tot 10.000 voet kon boren.

>>>Zware Offshore Kranen


Bron: SBM Offshore ‘Technology Creating Value’  2008
Auteurs: D. Keller, P. van Berkel, R. Smulders
Vertaling: St. Erfgoed Werf Gusto

Laatst bijgewerkt op: 23 maart 2024

ir. Robert Smulders (1971-1975)

Leestijd: 3 minuten
robert-smulders
Robert Smulders 1969

Robert Smulders (12-12-1933) is een zoon van Harry Smulders.  Hij kwam in 1961 in dienst van Werf Gusto, na vervulling  van zijn militaire dienstplicht (1959-1961). Hij zwaaide af als 1e Luitenant. Hij studeerde af als Master of Science Werktuigbouwkunde aan de Technische Universiteit Delft in Nederland. In 1969 was hij oprichter en voor korte tijd president van SBM. In datzelfde jaar werd hij directeur van Werf Gusto om de openvallende plaats op te vullen van zijn oom F.E.M. Smulders die met pensioen zou gaan. 

Werkervaring Gusto, SBM en IHC
In Schiedam bekleedde hij van 1961 tot 1974 verschillende functies bij IHC Gusto B.V. Zijn laatste functie bij Gusto was Managing Director. In 1968, toen hij al directielid was van Gusto deed hij een voorstel aan IHC om een zelfstandig bedrijf op te zetten binnen IHC om beter te focussen op de marketing en verkoop van boeien. Hij vond het van groot belang, dat de specifieke wensen van de klant konden worden geïmplementeerd, datzelfde gold voor het transport, training van het personeel, en after sales service. Gusto zou verantwoordelijk blijven voor de planning, engineering en constructie. Het voorstel werd aangenomen door IHC en het eerste hoofdkantoor werd gevestigd in Rotterdam. Robert Smulders zelf werd de eerste president van  SBM Inc., het huidige SBM Offshore.

Van 1975 tot 1977 bekleedde hij de functie van Directeur Verkoop van de Bagger Divisie van IHC Holland N.V. in Rotterdam, Nederland. (IHC Smit B.V., Kinderdijk, IHC De Klop B.V., Sliedrecht en IHC Verschure B.V., Amsterdam.

Na een uitstapje naar het in Antwerpen (Belgie) gevestigde ‘Dredging International’ (1977-1981) ging hij terug naar SBM en werd hij naast lid van de Raad van Bestuur van IHC Inter, Directeur van Single Buoy Moorings Inc. in Monaco en lid van de Raad van Bestuur van SBM Offshore N.V. te Schiedam, Nederland. Tussen 1984 en 1996 was hij ook lid van de Raad van Bestuur van IHC Caland. Van 1981 tot 1999 was hij commissaris van IHC Holland N.V..

Andere functies
1996-heden
Lid van het “Comité Monegasque du Conseil Mondial de L’Energie”, Monaco.

1998-2003
Lid van de Raad van Commissarissen van Mammoet Holding B.V. in De Meern, Nederland.

2001-2003
Adviseur van Atlantia Offshore in Houston,Texas, Verenigde Staten.

Consulaire Ervaring
1984 -2008
Honorair Vice-Consul, Honorair Consul en Honorair Consul-Generaal van het Koninkrijk der Nederlanden in het Vorstendom Monaco.

2006-2008
President en mede-oprichter van de Association des Consuls honoraires de la Principauté de Monaco.

2008-heden
Erevoorzitter van de Association des Consuls honoraires dela Principauté de Monaco.

Onderscheidingen

– Officier in de Orde van Sint-Carolus (Vorstendom Monaco).
– Ridder in de Orde van Oranje Nassau (Koninkrijk der Nederlanden.
– Medaille voor langdurige dienst als reserveofficier bij de Koninklijke Landmacht.

History Group GustoMSC
Robert is lid van deze groep oud-gedienden van Gusto en IHC, die samen de geschiedenis vastleggen van de Engineering. Hij bezoekt met regelmaat de bijeenkomsten in Schiedam. De reis vanuit Monaco, zijn huidige woonplaats deert hem niet.

Verhouding met Schiedam
Robert’s verhouding met Schiedam en de ‘Schiedamse Historici’ is in 2017 ernstig in het gedrang gekomen na uitlatingen in het ‘Historisch Jaarboek 2017’ Schiedam, dat uitgegeven wordt door de Heeringa Stichting. Men verweet de familie Smulders in het artikel ‘De Sluiting van Gusto, een noodlottig samenspel’, dat de familie niets had gedaan om de werf te redden van de ondergang*. Smulders heeft daarop niet kunnen reageren en was furieus, daar dit buiten zijn weten was toegevoegd na zijn akkoord voor publicatie van het bewuste artikel. Na lang aandringen van de Stichting Erfgoed Werf Gusto lukte het om hem overte halen aanwezig te zijn bij de onthulling van het monument Werf Gusto in 2018 in Schiedam.


* De werf is door de familie in 1965 verkocht aan IHC Holland N.V. Zij bepaalden het beleid van de werf en niet de familie. 

Stichting  Erfgoed Werf Gusto 

Laatst bijgewerkt op: 17 april 2024