Categorie archieven: In Memoriam

In Memoriam

Peter de Lang

Leestijd: 2 minuten

Op 23 mei 2024 overleed in zijn woonplaats Helmond ir. Peter de Lang op 75-jarige leeftijd. Peter werd geboren op 8 oktober 1948 in Utrecht als oudste zoon in een gezin van vier kinderen. Na zijn middelbare schoolopleiding HBS-B aan het Ref. College Blaucapel (1961-1967) in Utrecht, vervolgde hij zijn opleiding aan de TU-Delft bij de afdeling: Werktuigbouwkunde met als hoofdvakken ’Voertuigtechniek’ en ‘Automobieltechniek’. In die tijd was Peter al gefascineerd bezig met het ontwerpen van hijskranen met meccano. Ook zijn beide andere liefhebberijen zoals voetbal en zeilen, zou hij in zijn verdere leven trouw blijven.

Na zijn succesvolle afsluiting van zijn studie aan de TU-Delft in 1967 werkte hij een jaar bij Optische Industrie Delft: “Oldelft”: waar zeer bijzondere optische producten zoals nachtkijkers en exploded views werden gemaakt.

Werf Gusto
In 1977 maakte hij de overstap naar Werf Gusto.  Functies, die hij bij de werf vervulde waren: Hoofdconstructeur en POL (Product Ontwerp Leider). Hij was betrokken bij de ontwikkelingen van de offshore kranen  voor de kraanschepen: Narwal (NOC), Hermod en Balder (Heerema).  Ook was hij betrokken bij het ontwerp van de 350t/600t offshore kraan voor Jardine, die gebouwd werd in Japan, bij Sumitomo. Verder was hij betrokken bij de oprichting van de ROS, Rotterdam Offshore en Scheepsbouw.

Gusto-Engineering
Na de sluiting van Werf Gusto in 1978 verhuisde Peter met Gusto Engineering naar RSV, waar hij tot 1984 bleef werken. In die periode heeft hij gewerkt aan de Pijler-hijsinstallatie (16000 t) van de Ostrea (Oosterschelde-werken). De lieren van de inmiddels gesloopte Ostrea staan nu in de kraan Svanen. Verder ontwerpen voor FSO ankerlier voor SBM Monaco en “ronde” semi SPAR voor Shell.

‘Uitstapje’ naar Bailey
In 1984 aanvaardde Peter een functie bij Bailey In Nieuw – Lekkerland als Chef-Tekenkamer. Hij wilde wel weer eens, zoals hij het uitdrukte: ijzer ruiken. Hij werkte daar tot 1986.

Terug naar Gusto Engineering
In datzelfde jaar maakte hij toch weer de overstap naar Gusto-Engineering, daar was hij betrokken bij de ontwikkeling van de twee 15000t “Travelling Cranes” voor Heerema, samen met concurrent “Amclyde, St Paul, USA”.

Waterkering Nieuwe waterweg
Ook was hij betrokken bij de ontwikkeling (als lid van de stuurgroep met o.a. Ballast Nedam) van de Waterkering in de Nieuwe Waterweg. Het  principe-ontwerp van de kering was zijn persoonlijk idee. Het werk op zich werd pas 10 jaar later uitgevoerd door een ander consortium.

Oude liefde roest niet
Met een onderbreking van 9 jaar (1989-1998) waarin hij als Hoofd Engineering en verkoop voor Nedschroef in Helmond werkte heeft hij tot aan zijn pensionering bij Gusto-Engineering/SBM gewerkt als Senior Expert Engineer. In die periode was hij o.a betrokken bij de ontwikkeling van de Jacket lift systemen voor de Pieter Schelte van Heerema (nu Pioneering Spirit). 

In december 2015 ging hij met pensioen en kon hij zich ten volle wijden aan zijn vele hobby’s, zoals, fotograferen, klussen, (wedstrijd) zeilen, fietsen, tennis, zwemmen, wandelen en tuinieren.

29-05-2024 St. Erfgoed Werf Gusto 

 

Laatst bijgewerkt op: 29 mei 2024

In Memoriam, Markante Personeelsleden

ir. Bart Boon

Leestijd: 2 minuten
Foto: SWZ|Maritime.
Fotograaf: Onbekend.

Bart Boon (1945-2018) was scheepsbouwer en daarnaast geïnteresseerd in geschiedenis. Hij volgde de studie Scheepsbouwkunde aan de Technische Hogeschool in Delft. In juli 1970 is hij als s.i. afgestudeerd. Na zijn studie Scheepsbouwkunde in Delft in 1971 heeft hij met een beurs van Lloyd’s Register een wereldstudiereis gemaakt om meer te weten te komen over scheepsbouw in ontwikkelingslanden (Londen, Rio de Janeiro, Lima, Taipeh, Calcutta, Visakhapatnam, Bombay). Op 15 april 1972 begon hij bij de Werf Gusto binnen de rekengroep van de tekenkamer scheepsbouw. 

Eind 1972 werd hij opgenomen in het team dat de kort tevoren in opdracht gekregen CO 928 Viking Piper als voorontwerp mocht uitwerken. Boon’s inbreng was vooral het behartigen van de constructieve sterkte van het ontwerp. Hij was ook lid van het onwerpteam voor de kraanschepen Balder en Hermod  en was verantwoordelijk voor constructieve vormgeving en sterkte. Betrokken bij verschillende civiele eilanden, boorschepen en Maersk Explorer.

Na de aankondiging van de sluiting van de werf in 1977 heeft hij vier maanden bij de scheepswerf Merwede gewerkt teneinde, zonder enig succes, een afdeling voor diepzee mijnbouw op te zetten. Begin 1978 bij het inmiddels opgerichte Gusto Engineering teruggekeerd om daar samen met zijn collega’s Wim Schoonmade en Ad van der Lugt leiding te geven aan de ontwerpafdeling.

Na sluiting van de werf in 1978 bleef hij nog enkele jaren bij RSV-Gusto Engineering (thans GustoMSC). In 1986 wed hij benoemd door J.D. Bax als een van de twee adjunct-directeuren van Gusto Engineering. In 1987 is hij na verschil van inzicht met J.D. Bax, vertrokken naar TU Delft. Bart ontwikkelde een grote kennis van materialen en constructies, die hij in de periode na Gusto Engineering bij de TU Twente en daarna als hoogleraar bij de TU Delft en de University Essen-Duisburg kon uitdragen. In Delft gaf hij leiding aan het sterktelaboratoriurn. Tijdens zijn loopbaan nam Bart deel aan een aantal internationale organisaties zoals ISSC en ISO. Hij heeft regelmatig gepubliceerd, onder andere in SWZMaritime en bij de SNAME. Na zijn pensionering ontplooide Bart zich als zelfstandig adviseur. Hoewel hij grote rekenpartijen niet uit de weg ging, maakte hij liever eerst een snelle berekening met de hand om een probleem in de vingers te krijgen. Dit droeg hij uit in zijn jaarlijkse cursus die veel belangstelling kreeg bij de maritieme en off-shore-industrie. Daarnaast ontwikkelde hij zijn fascinatie voor technische geschiedenis.

Gedurende enige jaren heeft hij in samenwerking met verschillende oud-werknemers van de Werf Gusto en GustoMSC zich toegelegd om zo veel mogelijk herinneringen aan dat zo bijzondere bedrijf te bewaren voor het nageslacht. Daarbij had de vroege geschiedenis (1862-1911) van het bedrijf zijn bijzondere aandacht. Op 4 juni 2018 overleed Bart.  Hij is 73 jaar geworden. 

Publicaties:

 

Laatst bijgewerkt op: 7 mei 2024

In Memoriam, Markante Personeelsleden

ir. Bart Boon

Leestijd: 2 minuten
Foto: SWZ|Maritime.
Fotograaf: Onbekend.

Bart Boon (1945-2018) was scheepsbouwer en daarnaast geïnteresseerd in geschiedenis. Hij volgde de studie Scheepsbouwkunde aan de Technische Hogeschool in Delft. In juli 1970 is hij als s.i. afgestudeerd. Na zijn studie Scheepsbouwkunde in Delft in 1971 heeft hij met een beurs van Lloyd’s Register een wereldstudiereis gemaakt om meer te weten te komen over scheepsbouw in ontwikkelingslanden (Londen, Rio de Janeiro, Lima, Taipeh, Calcutta, Visakhapatnam, Bombay). Op 15 april 1972 begon hij bij de Werf Gusto binnen de rekengroep van de tekenkamer scheepsbouw. 

Eind 1972 werd hij opgenomen in het team dat de kort tevoren in opdracht gekregen CO 928 Viking Piper als voorontwerp mocht uitwerken. Boon’s inbreng was vooral het behartigen van de constructieve sterkte van het ontwerp. Hij was ook lid van het onwerpteam voor de kraanschepen Balder en Hermod  en was verantwoordelijk voor constructieve vormgeving en sterkte. Betrokken bij verschillende civiele eilanden, boorschepen en Maersk Explorer.

Na de aankondiging van de sluiting van de werf in 1977 heeft hij vier maanden bij de scheepswerf Merwede gewerkt teneinde, zonder enig succes, een afdeling voor diepzee mijnbouw op te zetten. Begin 1978 bij het inmiddels opgerichte Gusto Engineering teruggekeerd om daar samen met zijn collega’s Wim Schoonmade en Ad van der Lugt leiding te geven aan de ontwerpafdeling.

Na sluiting van de werf in 1978 bleef hij nog enkele jaren bij RSV-Gusto Engineering (thans GustoMSC). In 1986 wed hij benoemd door J.D. Bax als een van de twee adjunct-directeuren van Gusto Engineering. In 1987 is hij na verschil van inzicht met J.D. Bax, vertrokken naar TU Delft. Bart ontwikkelde een grote kennis van materialen en constructies, die hij in de periode na Gusto Engineering bij de TU Twente en daarna als hoogleraar bij de TU Delft en de University Essen-Duisburg kon uitdragen. In Delft gaf hij leiding aan het sterktelaboratoriurn. Tijdens zijn loopbaan nam Bart deel aan een aantal internationale organisaties zoals ISSC en ISO. Hij heeft regelmatig gepubliceerd, onder andere in SWZMaritime en bij de SNAME. Na zijn pensionering ontplooide Bart zich als zelfstandig adviseur. Hoewel hij grote rekenpartijen niet uit de weg ging, maakte hij liever eerst een snelle berekening met de hand om een probleem in de vingers te krijgen. Dit droeg hij uit in zijn jaarlijkse cursus die veel belangstelling kreeg bij de maritieme en off-shore-industrie. Daarnaast ontwikkelde hij zijn fascinatie voor technische geschiedenis.

Gedurende enige jaren heeft hij in samenwerking met verschillende oud-werknemers van de Werf Gusto en GustoMSC zich toegelegd om zo veel mogelijk herinneringen aan dat zo bijzondere bedrijf te bewaren voor het nageslacht. Daarbij had de vroege geschiedenis (1862-1911) van het bedrijf zijn bijzondere aandacht. Op 4 juni 2018 overleed Bart.  Hij is 73 jaar geworden. 

Publicaties:

 

Laatst bijgewerkt op: 7 mei 2024

In Memoriam

J.D. Bax

Leestijd: 2 minuten

 Toen JD Bax en ir. Hans Sjouke in juli 1975 benoemd werden tot directieleden van scheepswerf Gusto in Schiedam, kon het nog goed komen. Er hingen donkere wolken over de Nederlandse scheepsbouw, maar Gusto had een reputatie als innovatieve ontwikkelaar van offshore-instalaties. Een jaar later zag het er somberder uit. Algemeen directeur dr. ir. Lex van Gunsteren legde zijn functie neer na onenigheid met het moederbedrijf IHC-Holland. Het stond Van Gunsteren tegen dat IHC-Holland niet meer wilde investeren in ‘alleskunner’ Gusto dat nota bene  nog een innovatieprijs won. 

Sjouke volgde Van Gunsteren op en vormde met JD Bax de tweehoofdige directie – tot de sluiting van de werf in juli 1978. De Beleidscommissie Scheepsbouw had de subsidiekraan dichtgedraaid. De werknemers aan de Maasdijk in Schiedam waren woedend, de gemeente Schiedam was verbijsterd. Bax had de sluiting niet kunnen voorkomen, maar verrichtte daarna wel een huzarenstukje door de engineerafdeling overeind te houden. De afdeling was ondergebracht bij het Rijn-Schelde-Verolme-concern (RSV). Maar Gusto Engineering was de parel op de kroon van de scheepswerf geweest en verdiende een toekomst met meer aandeelhouders, betoogde JD Bax gloedvol. Hij bereikte dat IHC en IHC Inter in 1980 voor één derde eigenaar werden van het nieuwe bedrijf IHC Caland aan de ’s-Gravelandseweg in Schiedam. Toen RSV in 1983 ten onder ging, ging Gusto Engineering in zijn geheel naar IHC Caland Holdings. In 1988 kocht Gusto Engineering het in hefplatforms gespecialiseerde MSC op. 

Marine Structure Consultants (MSC) bestond uit ongeveer 35 engineers die voorheen bij werf Gusto hadden gewerkt en nog voor de sluiting in 1978 een eigen bedrijf oprichtten. Door het samengaan kwamen oude collega’s weer bij elkaar. GustoMSC houdt tegenwoordig kantoor in de voormalige timmerfabriek van Wilton-Fijenoord aan de Karel Doormanweg te Schiedam. Tot zijn pensioen in 1999 stond Bax aan de leiding.  

Vorige week woensdag kwam hij te overlijden, op 86-jarige leeftijd in het Wassenaarse verpleeghuis Johannahuis. Hij was daar liefdevol verzorgd, laten zijn vrouw Eveline Bax-Fortuyn en de kinderen en kleinkinderen weten. 

Jan Diederick Roeland Anthony Bax werd door vrienden en collega’s en vrienden kortweg JD genoemd. Hij was een zoon van de oud-directeur van IHC De Klop in Sliedrecht. Hij was van 1986 tot 1994 statutair directeur van SBM (het huidige SBM Offshore) en vervolgens voorzitter van de Raad van Bestuur van IHC Caland. In 1999 ging hij met pensioen, maar daarna was hij nog commissaris bij Vopak, Klépierre, Smit Internationale en Oranjewoud. Hij was officier in de Orde van Oranje-Nassau.

31 mei 2022 W.A.H.M. Vossen

Laatst bijgewerkt op: 17 januari 2024

In Memoriam

J. Lemson

Leestijd: 2 minuten

In de vroege avond van 2 januari 2024 overleed Joop Lemson in de leeftijd van 77 jaar. Hij wist al geruime tijd dat hij ongeneeslijk ziek was en heeft bewust naar het einde toegeleefd en de zaken eromheen geregeld. Want zo was hij. Alles regelen.  

Zijn carrière in de scheepsbouw begon in 1964 bij de Werf Gusto in Schiedam, waar vader en broers ook al werkzaam waren.

Hij startte als leerling meubelmaken / scheepsbeschieten. Na het behalen van het Bemetel-diploma in 1966 mocht hij 6 maanden aan boord meelopen bij een allround scheepstimmerman. Hij moest direct ‘omscholen’, want ‘schepen werden meer van ijzer dan van hout gemaakt’. Na een proefperiode in de koperslagerij, werd hij geplaatst bij de werkvoorbereiding. Daar maakte hij begrotingen vanaf pijpschema’s, bewaakte de levertijden etc. Toen in 1974 het Centraal Bedrijfsbureau werd opgericht, werd hij daarin aangesteld als Groepsleider Pijpleidingen. Hij was nauw betrokken bij de invoering van Netwerkplanning en isometrisch schetsen.

Als gevolg van de herstructurering van de Nederlandse Scheepsbouw moest Werf Gusto in 1978 de poorten sluiten. Op 13 juli werd het (niet verkochte) boorschip CO950 te water gelaten. Hij werd samen met een collega gevraagd te helpen om in 10 weken tijd het schip ‘opleg klaar’ te maken. De overdracht aan de RDM vond plaats op 31 augustus 1978.

De bemiddelingsperiode die daarna volgde, was uiterst zorgelijk voor hem en zijn gezin, want alle vacatures bij RSV waren al vervuld. Pas na 6 stressvolle maanden kwam er op het Bedrijfsbureau van Verolme een plaats vrij om personeel uit te lenen aan andere bedrijven, omdat de nieuwbouw van Verolme ging sluiten. Later kwam er gelukkig een plaats vrij bij Wilton-Fijenoord Schiedam in het eigen vakgebied. Aanvankelijk op de tekenkamer en daarna als leidinggevende over de activiteiten voor fabricage, montage en installatie van leidingwerk voor twee onderzeeboten voor Taiwan. Toen kwam het bericht dat ook de nieuwbouw van Wilton-Fijenoord ging sluiten.

Hij koos toen voor een geheel andere branche; de tuinbouw. Als acquisiteur van grondmatten bezocht hij landelijk vele tuinders. Hij verkocht zijn eerste project: cherrytomaten. De uitvoering van al die projecten liet echter veel te wensen over. Om klanten zover te krijgen dat ze alsnog de rekeningen zouden betalen, ging hij de nazorg van alle eerdere projecten doen. Buitenstaanders verklaarden hem voor gek. Het thuisfront wist maar al te goed dat hij het helemaal niet naar zijn zin had.

Hij werd getipt over een vacature in de pijpenfabricage bij IHC Nieuwbouw. Contact werd gelegd met Hoofd Productie en de aanstelling per 1 februari 1991 tot Chef Pijpenfabricage / montage was een feit. Maar ook bij IHC bleef niets hetzelfde. De fabricage en montage van pijpleidingen werd uitbesteed. Hij werd Chef Pre-outfit, kreeg de verantwoording over de Timmerloods en de coördinatie van de Schilderloods. Daarna volgde de benoeming tot Productieprojectleider Schepenhal. Hij ging met pensioen op 1 december 2011. Hij bleef nog een jaar, op parttime basis om te helpen met allerlei klussen.

IHC en Gusto hebben hem altijd na aan het hart gelegen. Zo werd hij ook lid van de History Group GustoMSC., die zich bezighoudt met de geschiedenis van Werf Gusto en MSC. Het gaf hem ook veel voldoening om het  ‘berichtenverkeer’ over het wel en wee van IHC Holland aan wel 130 gepensioneerden en belangstellenden rond te sturen. Wij zijn er trots op dat hij al die jaren onze collega was. Wij hebben hem leren waarderen als een kundig, aimabel, vriendelijk, ‘mensenmens’.

Schiedam 5 januari 2024,
W. A. H. M. Vossen (Wim)

 

Laatst bijgewerkt op: 5 januari 2024

In Memoriam

In Memoriam Lida Zondag

Leestijd: 2 minuten

Lida Zondag werd op 23 oktober 1925 geboren in Schiedam. In oktober 1953 trad zij in dienst bij Werf Gusto op de afdeling boekhouding. Bij haar 25-jarig jubileum op 13 oktober 1978 werd stil gestaan bij het feit dat mevrouw A.J.M. Zondag (Lida), op dat moment coördinerend secretaresse van de Raad van Bestuur op het hoofdkantoor, dat zij 25 jaar geleden bij Werf Gusto (onderdeel van IHC Holland) in dienst kwam op de afdeling boekhouding. Na twee jaar, toen ze haar werk op de afdeling boekhouding ruilde voor die van telefoniste en later voor die van receptioniste/telefoniste, werd ze al spoedig bekend als iemand die de buiten- en binnenwacht door de telefoon en aan de balie steeds correct bediende. Haar talenkennis, met name die van het Spaans, stelde haar – vrijwel als enige – in staat een brug te slaan tussen het steeds groeiend aantal Spaanse werknemers en de Werf Gusto. Zij werd van lieverlee een hulp in de nood met betrekking tot de sociale begeleiding van deze groep medewerkers.

Zo rond haar 12 1/2- jarig jubileum kwam er een plaats vrij als secretaresse van de toenmalige Raad van Beheer van de Werf Gusto. Haar kwaliteiten waren in de loop der jaren van dien aard gebleken dat zij de job kreeg. Naast haar werkzaamheden als secretaresse verzorgde ze alles wat verband hield met tewaterlatingen

Op 1 mei 1974, werd haar de hoogste secretaressefunctie bij IHC aangeboden: coördinerend secretaresse bij de Raad van Bestuur, speciaal belast met secretariaatswerkzaamheden voor de president van de Raad van Bestuur. Hoewel met pijn in het hart om het verlaten van haar vertrouwde Gusto, aanvaardde zij haar taak op het hoofdkantoor.

De reden dat zij op 1 mei 1974 was overgegaan van Gusto naar het hoofdkantoor van IHC Holland was naar aanleiding van een verzoek Dick Smit (Voorzitter van de Raad van Bestuur van IHC Holland), die haar vroeg toe te zien dat de binnenkomende informatie de juiste weg aflegde, zowel per post als per telefoon als per telex.

In 1980 werd zij aangesteld als concernsecretaris, tevens secretaris van de Raad van Commissarissen.

Op 1 oktober 1985 legde zij haar functie neer. Zij werd daarna benoemd  tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Foto: Digitale Collectie St. Erfgoed Werf Gusto – Fotograaf: Onbekend.

Laatst bijgewerkt op: 2 augustus 2023