In 1942 bouwden de Duitsers tegenover Werf Gusto aan de Maasdijk, dus buiten het terrein van Werf Gusto een gebouw, dat in gebruik werd genomen als Tekenkamer. Het gebouw lag precies voor 50% van de opp. binnen de stadsgrenzen van Schiedam en voor 50% binnen de stadsgrenzen van Rotterdam. In 1945 werd het gebouwtje als oorlogsbuit gekocht van het militair gezag. Een jaar later werden de huurcontacten opgesteld met de Gemeente Schiedam en Rotterdam, waarbij beide gemeentes vrijheid van handelen bleven houden over de bestemming van de grond. Het gebouw werd gerund door vrijwilligers van het Franciscus Liefdewerk, dat ressorteerde onder de hoede van de Heilig Hartkerk in Schiedam-Zuid. Het clubhuiswerk in de meeste buurten in Schiedam is ontstaan vanuit de behoefte “iets te doen voor de arme mensen”. Uit een soort liefdadigheid, die zoals toen gebruikelijk was, voornamelijk werd bedreven door de betere standen met sociaal gevoel of door de kerken. Zo ook in de Gorzen. Daar werd door het Sint Franciscus-liefdewerk het clubhuis St. Willibrord gesticht met het doel om de jeugd en volwassenen uit de wijk aangenaam bezig te houden met een voortdurende verwijzing naar de christelijke boodschap. Om aan het eerste doel tegemoet te komen begon men met het clubwerk, waarbij als voorschrift gold dat het allemaal zo eenvoudig en goedkoop mogelijk moest. De christelijke boodschap kwam voor rekening van een pater die tot dat doel een kapel tot zijn beschikking had.
Einde 50-er jaren besloot Rotterdam de huur op te zeggen voor het gedeelte in Rotterdam, In 1959 werd er intern nog een nieuw plafond in gelegd door de vrijwilligers en werd de ‘kapel’ voorzien van nieuwe banken en een tabernakel. (Van dit laatste wordt beweerd dat het tabernakel, voorzien van een Pelikaan, is geschonken door Werf Gusto). Het gebouw werd in 1960 voor de helft ingekort. In 1960 is door de Gemeente Schiedam een lening verstrekt van fl. 60.000, – voor noodzakelijke uitbreidingen. In 1967 vierde het bestuur nog haar 25-jarig bestaan in het gebouw.
Langzamerhand echter ging het werken met clubs zodanige eisen aan de leiding stellen, dat men moest overgaan tot de aanstelling van beroepskrachten en tot aanpassing van het clubhuis aan de in de loop der tijd veranderde inzichten. Voor het clubhuis St. Willibrord kwam dat erop neer dat de band van de kerk zover moest worden losgemaakt dat het clubhuis zich algemeen kon gaan opstellen. Dat het clubhuis zou worden voor iedere Gorzenbewoner, ongeacht zijn politieke of godsdienstige overtuiging.
Tegelijk werd besloten ook de naam en de functie van het clubhuis te herzien. De beherende stichting ging zich voortaan Katholieke Stichting voor Sociaal Culturele Arbeid noemen met als werkterrein de samenlevingsopbouw. Het clubhuis St. Willibrord werd omgedoopt in Dukdalf en kreeg binnen de stichting een zodanige positie dat het zich kon ontwikkelen van clubhuis tot wijkcentrum.
teksten ontleend aan:
Schiedamsche Courant en de website van de Heilig Hartkerk te Schiedam
foto’s:
Schiedamsche Courant/Helig HartrkerkSchiedam/Fotografen:Onbekend
Woensdag 9 juni 1971 werd het nieuwe onderkomen voor de Boeiengroep op feestelijke wijze getoond aan belangstellenden.
Heel wat van onze medewerkers namen de gelegenheid te baat eens een kijkje in de “Dukdalf” te gaan nemen.
Onder het genot van een natje en een droogje werd hen deskundig uitgelegd wat de ontwikkeling is geweest die zich ook op het gebied van de overslagboeien heeft voorgedaan.
Wij wensen de heer J.v.d.Plas en zijn medewerkers veel succes toe in hun nieuwe “home”!
bron: IHC Gusto Nieuws Nr. 22 – 11 juni 1971
Stichting Erfgoed Werf Gusto 2019
Laatst bijgewerkt op: 12 februari 2020
