In Memoriam Lida Zondag

Leestijd: 2 minuten

Lida Zondag werd op 23 oktober 1925 geboren in Schiedam. In oktober 1953 trad zij in dienst bij Werf Gusto op de afdeling boekhouding. Bij haar 25-jarig jubileum op 13 oktober 1978 werd stil gestaan bij het feit dat mevrouw A.J.M. Zondag (Lida), op dat moment coördinerend secretaresse van de Raad van Bestuur op het hoofdkantoor, dat zij 25 jaar geleden bij Werf Gusto (onderdeel van IHC Holland) in dienst kwam op de afdeling boekhouding. Na twee jaar, toen ze haar werk op de afdeling boekhouding ruilde voor die van telefoniste en later voor die van receptioniste/telefoniste, werd ze al spoedig bekend als iemand die de buiten- en binnenwacht door de telefoon en aan de balie steeds correct bediende. Haar talenkennis, met name die van het Spaans, stelde haar – vrijwel als enige – in staat een brug te slaan tussen het steeds groeiend aantal Spaanse werknemers en de Werf Gusto. Zij werd van lieverlee een hulp in de nood met betrekking tot de sociale begeleiding van deze groep medewerkers.

Zo rond haar 12 1/2- jarig jubileum kwam er een plaats vrij als secretaresse van de toenmalige Raad van Beheer van de Werf Gusto. Haar kwaliteiten waren in de loop der jaren van dien aard gebleken dat zij de job kreeg. Naast haar werkzaamheden als secretaresse verzorgde ze alles wat verband hield met tewaterlatingen

Op 1 mei 1974, werd haar de hoogste secretaressefunctie bij IHC aangeboden: coördinerend secretaresse bij de Raad van Bestuur, speciaal belast met secretariaatswerkzaamheden voor de president van de Raad van Bestuur. Hoewel met pijn in het hart om het verlaten van haar vertrouwde Gusto, aanvaardde zij haar taak op het hoofdkantoor.

De reden dat zij op 1 mei 1974 was overgegaan van Gusto naar het hoofdkantoor van IHC Holland was naar aanleiding van een verzoek Dick Smit (Voorzitter van de Raad van Bestuur van IHC Holland), die haar vroeg toe te zien dat de binnenkomende informatie de juiste weg aflegde, zowel per post als per telefoon als per telex.

In 1980 werd zij aangesteld als concernsecretaris, tevens secretaris van de Raad van Commissarissen.

Op 1 oktober 1985 legde zij haar functie neer. Zij werd daarna benoemd  tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.


Foto: Digitale Collectie St. Erfgoed Werf Gusto – Fotograaf: Onbekend.

Han Mommaas overleden.

Leestijd: < 1 minuut

Zeer bedroefd hebben we kennisgenomen van het overlijden van onze collega-ingenieur en voormalig algemeen directeur,
Han Mommaas
Met grote dankbaarheid herdenken we Hans’ onovertroffen bijdrage aan het succes van ons bedrijf. De technologie, waarvan hij aan de wieg stond in de jaren ’80, wordt tot op de dag van vandaag door ons toegepast. Ook na zijn pensionering bleef Han ons met zijn rijke ervaring adviseren. Han had een groot technisch en zakelijk inzicht en was daarom voor velen een leermeester. Zijn toewijding aan het bedrijf en aan zijn mensen maakten hem bijzonder gewaardeerd.

Han behoorde bij de eerste groep van 7 ingenieurs voortkomend uit (Werf Gusto IHC Gusto BV), die onder leiding van Jan Suyderhoud met MSC zijn begonnen op 1 februari 1977 in Sliedrecht.  Han was na zijn pensionering op afstand lid van de History Group GustoMSC.

We zullen Han missen en hem nog lang herinneren.
Onze gedachten gaan uit naar Ineke, de kinderen en naaste familie.


Bron:
NRC Handelsblad zaterdag 17-12-2022 – Nils van Nood
Aanvullingen door St.-Erfgoed Werf Gusto

Beeldmateriaal:
PZC.nl / fotograaf: R. Oreel

Gusto Staalbouw PEN-centrale Velsen-Noord 1952

Leestijd: < 1 minuut

In oktober 1952 werden door Stork Hengelo 4 nieuwe Stork-kettingrooster ketels geplaatst, kolen gestookt. Het zou de laatste uitbreiding zijn met kolen gestookte ketels. In de zestiger jaren werden overgestapt op een combinatie van Turbine met ketel. Bij de verbouwing van de laatste ketels op kolen in 1952 zijn 4 flinke schoorstenen geplaatst door Gusto Staalbouw Schiedam.  Op de fotoserie is de installatie van de constructie met de eigen hijsstelling te zien.

Zowel op de bouwlijsten van Werf Gusto, als ook op de bouwlijsten van IHC Holland is geen enkele verwijzing te zien naar de 1952 door Gusto Staalbouw uitgevoerde werkzaamheden. Dus we kunnen het niet meteen ergens aan een bouwnummer koppelen.

De fotoserie werd ons toegestuurd door de heer Jan Koper, oud-medewerker van de PEN-centrale in Velsen-Noord.


Foto’s: Collectie Jan Koper 

Henri Smulders op Olympische Spelen 1900

Leestijd: 4 minuten

Alles gaat voorbij, als een schip dat het klotsende water doorklieft’. Zo staat het op het bidprentje van Henri Smulders (1863-1933). Ja, hij had wel iets met water, weten zijn nazaten. Maar sport? Nee, dat hebben ze pas zeventig jaar na zijn dood vernomen. Lange tijd zijn alle Nederlandse prestaties op de Spelen in 1900 onopgemerkt gebleven. Met baron Van Tuijll van Serooskerken is Nederland zes jaar eerder wel betrokken bij de oprichting van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) in Parijs, maar wanneer er Olympische Spelen in de Franse hoofdstad worden gehouden, ontbreekt Nederland. Officieel althans.

In het Gouden Boek van het Nederlandsch Olympisch Comité (1962) valt namelijk te lezen: ‘Van Tuijll en zijn gelegenheidscomité konden voor de Spelen van Parijs in 1900 geen vertegenwoordiging samenstellen.’

Maar de sportwedstrijden rond de Exposition Universelle van 1900 in Parijs, de wereldtentoonstelling, wakkeren de belangstelling wel aan. In maart 1900 volgt via het blad ‘De Nederlandsche Sport’ een oproep voor deze Championnats d’Exposition.
‘Door het tentoonstellingscomité te Parijs worden groote zeilwedstrijden bij Meulan georganiseerd. Als de eigenaren van jachten, zooals onder meer Mascotte, Zwaluw, Go-ahead, enz. besluiten konden er aan deel te nemen, twijfelen wij niet of zij zouden een goed figuur maken en een flink bedrag der waarlijk niet minne prijzen thuisbrengen. Wij hopen, dat de eigenaren dit eens ernstig in overweging zullen nemen, daar het, van alle zijden bezien, ons niet onvoordeelig lijkt.’

De oproep blijkt interesse op te roepen bij Henri Smulders. Hij is eigenaar van de Mascotte, een sharpie waarmee hij kan starten in de klasse 3-10 ton. Bij wedstrijden in Nederland en België finisht de Mascotte regelmatig voorin. Het beloofde prijzengeld van 50.000 Franse francs is een extra lokmiddel. De discussie over amateurisme speelt nog een ondergeschikte rol in die dagen. Pierre de Coubertin, de geestelijke vader van de moderne Olympische Spelen, hanteert het standpunt dat de concurrentieverhoudingen zuiver moeten zijn. Aangezien premies bij zeilwedstrijden gemeengoed zijn, kan geld de olympische geest bij de zeilers niet verstoren. Lees verder Henri Smulders op Olympische Spelen 1900

100ste Geboortejaar G. van der Gaag (1922)

Leestijd: 3 minuten

Er was op donderdag 24 augustus 1967 weer reden genoeg om er een feestdag van te maken. Dit gold speciaal voor de heren W. van Aaken, J. van den Berg, J. Bijl en G. van der Gaag, die allen 25 jaar geleden voor de eerste maal onze poort binnenstapten. De heer ir. A. H. M. Smulders sprak in de grote zaal dit kleine maar selecte scheepsbouwgezelschap toe. Als bewijs van het vakmanschap van de werknemers met een langdurig dienstverband noemde hij de bouw van het interessante en technisch ingewikkelde booreiland Chazar. Ook door uw kennis en ervaring, zo vervolgde hij, worden dergelijke opdrachten juist bij Gusto geplaatst. Het werd echter niet alleen bij woorden gelaten. De jubilarissen ontvingen uit handen van de heer Smulders enkele geschenken: het zilveren Gusto-insigne werd hen opgespeld, bovendien mochten ze een gouden polshorloge en een cadeau onder couvert in ontvangst nemen. Ook werd hen nog het vererend getuigschrift van de Nederlandse Maatschappij voor Nijverheid en Handel uitgereikt. De dames werden voor hun goede zorgen bedacht met een grote doos bonbons. Een kopje koffie en een bezoek aan de modellenzaal besloot deze feestelijke morgen.

Bron: Het Zeskant september 1967

Lees verder 100ste Geboortejaar G. van der Gaag (1922)

Formule voor vaardagje Gusto-gepensioneerden nog steeds ijzersterk

Leestijd: 5 minuten

Het dagje varen met de Gusto-gepensioneerden zit er voor dit jaar weer op. De traditie heeft vergeleken met vorig jaar vrijwel geen verandering ondergaan. En het ziet er naar uit dat daar voor volgende jaren ook weinig behoefte bestaat. Het is als met ‘n bekend gerecht dat men zich niet gemakkelijk tegen-eet: „Men neme een Erasmus van de Spido. Men hale 420 gepensioneerden met hun echtgenoten van huis. Men voege hier koffie met gebak, sigaren, thee, een lunch en muziek aan toe. Men late dit alles een dagje op en om de Nieuwe Waterweg op elkaar inwerken ” Het recept is zestien jaar oud. Bij de Gusto is men er wèg van. De Spido-mensen weten hoe het klaargemaakt moet worden. Elk jaar komen er meer gegadigden aan tafel. Wij hebben dit jaar maar weer eens meegegeten en gespeurd naar de achtergronden van deze succesformule. Lees verder Formule voor vaardagje Gusto-gepensioneerden nog steeds ijzersterk

Scheepsbouwmuseum in Schiedam!

Leestijd: 4 minuten

In 2025 viert Schiedam, dat het 750 jaar geleden stadsrechten  kreeg. Het is in dat jaar dan ook op de kop af pas 120 jaar geleden, dat de gebroeders  Henri en Frans Smulders hun nieuw gebouwde scheepswerf “Werf Gusto” openden (1905) in Schiedam, gelegen aan de Nieuwe Maas. Met deze werf trokken ze de stad Schiedam uit het economisch vacuüm dat was ontstaan door de ineenstorting van de jeneverindustrie. Het succes van de werf bracht nieuw leven en elan in de ten dode opgeschreven stad. Het succes werkte aanstekelijk op andere metaalbedrijven/scheepswerven, die zoals bijvoorbeeld Wilton en Fijenoord, niet langer gewenst waren met hun havenblokkerende scheepswerven in Rotterdam. Ook zij vestigden zich in Schiedam, evenals scheepswerf “De Nieuwe Waterweg” en later de werf van A. de Jong. Alleen al deze ontwikkeling in amper 20 jaar van een uitgebluste stad naar een regio met een kerngezonde industrietak “de Scheepsbouw” genaamd, verdient een museum! Lees verder Scheepsbouwmuseum in Schiedam!

Geschiedenis van een Schiedamse scheepswerf