Wout Poels en Hans Vorstenbos houden zich al jaren bezig met bruggen en sluizen: zij zijn beiden werkzaam bij de Buitensluis: Wout als brugwachter en Hans als onderhoudsmonteur. Wout is zelfs al in 1980 aangesteld als brugwachter en hij mag volgend jaar met pensioen. De Westerhavenbrug kennen zij dus ook maar al te goed: Wout was er zelfs bij toen de woonboot van Petra Ballijns er doorheen ging. Daarna is de brug nog twee keer open geweest, voor bijvoorbeeld reparatiewerkzaamheden, zo herinneren de mannen zich.

Samen vertellen zij hoe zoiets in zijn werk gaat: “Vroeger ging de Westerhavenbrug elektrisch open”, vertelt Wout. “Aan beide kanten van de brug bevond zich motoren, die onderling met elkaar verbonden waren. De brugwachter kon dan eenvoudig met een sleutel de brug openzetten, maar op den duur veranderde het voltagenetwerk van 123 volt naar het inmiddels gangbare 220 volt. Omdat de Westerhavenbrug niet vaak openging, was het de moeite niet waard om de motoren om te zetten naar de nieuwe maatstaven,” zo vult Hans aan.

Sindsdien moet de Westerhavenbrug dus met de hand worden open gezet, en dat is nog een flinke klus! Binnenin de brug, aan weerszijden van het wegdek, bevindt zich een lier met een slinger waaraan zich een ketting bevindt. Die slinger moest bij het openen van de brug met twee man rondgedraaid worden – en om te voorkomen dat de brug scheef open zou gaan, moest dat aan beide kanten exact tegelijk gebeuren.

Er moest dus goed gecommuniceerd worden tussen beide kanten, waarvoor ook nog eens twee man extra nodig waren. Voor het openen van de Westerhavenbrug waren dus op z’n minst zes krachtpatsers nodig: hoe ouder de brug wordt, hoe meer vastgeroest hij raakt, en hoe zwaarder het opendraaien dus is. Gelukkig was het neerlaten iets eenvoudiger, maar ook dat moest synchroon gebeuren.

Hans weet nog meer over de brug te vertellen: “De hekken die vroeger aan de Westerhavenbrug gekoppeld zaten, sloegen dicht over de weg, waarna er automatisch ook een klein hekje het voetpad afsloot. Die hekken zijn helaas weggehaald, maar de funderingen ervan zie je nog wel!”
De oplettende Schiedammer heeft de funderingen misschien wel eens op het wegdek van de brug, aan de kant van de Nassaubuurt, zien zitten.