PUNTGAAF DE AFRIKAANSE FINISH OVER
Aan boord Zwarte Zee, 16.15 noord, 17.42 west. Zondagmiddag
MORGENOCHTEND is de boot aan. Vanavond reeds zal de ver in zee uitstekende rots van Kaap Verde zich op het radarscherm beginnen af te tekenen. En dan is het nog maar een kwestie van uren en de Zwarte Zee zal met de Ile de France de Baai van Gorée indraaien.
Op de achtergrond: Dakar, tropisch warm eindpunt van een reis die bijna zes weken geleden begon in de vrieskou van de Hollandse winter. Een reis, die ons gedurende twee-derde van de tijd in de greep liet van een uiterst humeurige Atlantic en die alle tegenslagen heeft gekend, waarmee een sleepreis gepaard kan gaan.
Vakmanschap
Maar het doel is bereikt: het kapitale booreiland arriveert ongeschonden op zijn bestemming, dank zij het vakmanschap en de inzet van de gehele sleepbootbemanning en van de runners op het platform. Dat heeft zowel van mens als machine, een onvoorstelbare hoeveelheid energie gevergd en juist daarom is de voldoening zo groot. ,,Op de keper beschouwd is het eigenlijk allemaal nog vrij vlot verlopen”, zegt kapitein Poot. Als hij een samenvatting moet geven, valt de reis volgens hem in drie hoofdstukken uiteen. “Het begon met een periode van zuidoosterstormen, zodra we Ouessant voorbij waren. We werden verder de Atlantische Oceaan ingeblazen dan de bedoeling was, maar dat kwam ons later goed van pas. Want deel twee was het tijdperk van de zuidwesterstormen met als hoogtepunt die orkaan. Toen hadden we tenminste de ruimte en kon ons niets gebeuren. Tenslotte brak de tros nog, maar diezelfde dag draaide de wind naar het noordwesten en kwamen we eindelijk in goed weer terecht “
De volgende
In het kort is dat het hele verhaal. Niemand aan boord heeft er behoefte aan nu nog eens uitgebreid stil te staan bij de verschrikkingen van deze reis. Die zijn verleden tijd en al bijna vergeten. Goed, de Ile de France moet nog worden binnengebracht in de haven van Dakar: voor het overige echter heeft deze sleep voor de bemanning afgedaan. Het is er een geweest uit een lange reeks en de gedachten gaan nu al uit naar de Kermac. de volgende gigant die bij Wilton-Fijenoord in afbouw is en die de Zwarte Zee binnenkort naar Nigeria zal brengen. Als ik hen er naar vraag, geeft kapitein Poot te kennen dat ze over de afgelopen reis niet mogen klagen. de tijd van het jaar in ogenschouw genomen. _Ik had gerekend op 35 dagen als we niet te veel slecht weer zouden krijgen. Hoewel we bijna vier weken constant in stormweer hebben gezeten, doen we er maar vier dagen langer over’.
In hun midden
En dit is het dan. Terwijl de laatste van 3.200 zeemijlen onder ons doorglijden, denk ik wel terug aan wat achter ons ligt. Aan onze voorspoedige tocht over de Noordzee en door het Kanaal, aan de barre weken, waarin Zwarte Zee én Ile de France van dag tot dag werden belaagd door een woelende Atlantische Oceaan, een heksenketel van wild kokend water, bij bergen tegelijk voortgestuwd door gierende stormwinden. Ik denk terug aan de mannen, die mij vanaf het eerste uur in hun midden hebben opgenomen, hoewel ik nooit een van hen ben geweest. Want terwijl zij het vuile werk opknapten te midden van de zeeën die als duivels over het achterdek renden, bleef ik toeschouwer. Ik denk terug aan de officieren, aan dek en in de machinekamer, vooral aan kapitein Poot, die ik vaak gezelschap hield in zijn eenzaamste uren, wanneer het er op aan kwam een beslissing te nemen die alleen voor zijn verantwoordelijkheid was.
Voorboden
Het zal vreemd zijn straks dit prachtige schip en zijn opvarenden te moeten verlaten. Uit Dakar is al een boot gekomen met een loods voor de Zwarte Zee en een voor de Ile de France, voorboden van het naderende einde. De rederijvlag van L. Smit en Co’s Internationale Sleepdienst zwaait naast onze driekleur fier van de achtermast in de passaat.
- Dank, kapitein Poot en bemanning, voor alles en bovenal voor de vriendschap. Een goede vaart, Zwarte Zee, op al je volgende worstelingen naar die immer wijkende kim.
Bron: Algemeen Dagblad
Tekst: Piet van den Broecke
fotograaf: Onbekend
Artikelenserie uit collectie familie Lissenberg Schiedam
De Zwarte Zee en Ile de France zijn beide gebouwd door vennoten van I.H.C. Holland N.V. De eerste door Smit te Kinderdijk en de tweede door Werf Gusto te Schiedam.
*Donderdag 6 januari vertrok het boorplatform onder grote belangstelling van de Werf te Schiedam. Op de rivier werd het getrokken door de sleepboten Azië, Europa, Schouwenbank en Steenbank, alsmede de sterkste sleepboot ter wereld, de Zwarte Zee. Op zee ging deze laatste alleen verder met de zware sleep voor een tocht van 2600 mijl. De belevenissen gedurende deze lange sleepreis werden dagelijks in het Algemeen Dagblad beschreven onder de aanduiding: “Op vijf poten naar Dakar”!
Tijdens de tocht naar zee werden o.a. filmopnamen gemaakt voor het bioscoopjournaal (Polygoon) en voor de Nederlandse, Duitse en Engelse televisie.
bron: Gusto Berichten No. 2 1966
Stichting Erfgoed Werf Gusto 2019
Laatst bijgewerkt op: 3 mei 2019
