A/B ZWARTE ZEE, 39° 03′ NOORD, 15′ 19′ WEST, VRIJDAGMIDDAG
Het gebeurde in november 1956. De Helga Holten, een Duitse vrachtboot, voer ter hoogte van Newfoundland in stormachtig weer.
Hij legde de kaart
„Je moest de kaart eens leggen”, zei de vrouwelijke marconist op een middag tegen de hoofdmachinist, die zich wei meer met koffiedikkijken bezighield. De werktuigkundige voldeed met plezier aan dit verzoek, hoewel het lachen hem rap verging. Wat hij zag, deed hem van kleur verschieten. „Vannacht zullen we vergaan”, stotterde hij.
„Een uur na middernacht sloeg de zee meedogenloos toe. Een fikse storm had van de golven deugdelijke mokers gemaakt en een torenhoge breker ramde de luiken van de ruimen een en twee in elkaar. Een volgende verfrommelde het voorfront van de brug. De voorste twee ruimen liepen in korte tijd vol, evenals de machinekamer. De vrouwelijke marconist kreeg het erg druk met de seinsleutel en op de noodsignalen reageerden twee slepers van Smit: de Ebro en de Oceaan.
Nu nog
“Toen we erbij kwamen. was de Ebro er al”, vertelt kapitein Poot, die destijds als gezagvoerder met de Oceaan uit Philadelphia naar de Helga Bolten was gesneld. Nu nog kan hij een minutieus verslag geven van deze berging. Het was een job die alleen kon slagen dank zij de moed en de volharding van de sleepbootbemanningen. „De Ebro had al runners met pompen overgezet. Op de Helga Bolten was alleen de kapitein achtergebleven in gezelschap van de marconist en nog twee of drie man. De anderen waren door de Amerikaanse kustwacht van boord gehaald. De Ebro verliet ons na korte tijd omdat een ander schip eveneens assistentie had gevraagd.” Kapitein Poot adviseerde de gezagvoerder van de Duitser, hoe hij het best de ruimen kon dichtmaken. Maar die deed niets. De man bleef er slechts op aandringen, dat de Oceaan zou vastmaken. Daar voelde kapitein Poot niets voor. Het schip maakte te veel ……
Rest van het artikel was niet aanwezig**
Pas wanneer je weet voor hoeveel vaak gloeiend hete vuren deze mensen hebben gestaan, kun je begrijpen waarom ze met een dwarsbomer als de Ile de France aan de tros toch steeds de dag van morgen met vertrouwen tegemoet gaan, ook al blijven de elementen samenspannen, zoals ook nu weer het geval is.
**Bergers geven de „Helga Bolten” nog niet op.
Op de Atlantische Oceaan wordt nog altijd getracht het Duitse s.s “Helga Holten” te behouden. Het schip is zondag door de bemanning verlaten, omdat het In zinkende toestand verkeerde. Het zit de bergers van L. Smit en Co niet mee wat het weer betreft. Maar de kapitein van de zeesleepboot „Oceaan” is nog niet pessimistisch. De grootste tegenslag was dat opnieuw een gedeelte van luik 2 tijdens stormweer is ingeslagen, waardoor de overslaande zeeën weer vrij spel hadden. Men vordert echter, zij het uiterst langzaam, in de richting van de, Azoren.
bron: IJmuider Courant | 15 november 1956
Bron + foto: zeesleepvaart.com /fotograaf: Onbekend
Bron: Algemeen Dagblad
Tekst: Piet van den Broecke
fotograaf: Onbekend
Artikelenserie uit collectie familie Lissenberg Schiedam
De Zwarte Zee en Ile de France zijn beide gebouwd door vennoten van I.H.C. Holland N.V. De eerste door Smit te Kinderdijk en de tweede door Werf Gusto te Schiedam.
*Donderdag 6 januari vertrok het boorplatform onder grote belangstelling van de Werf te Schiedam. Op de rivier werd het getrokken door de sleepboten Azië, Europa, Schouwenbank en Steenbank, alsmede de sterkste sleepboot ter wereld, de Zwarte Zee. Op zee ging deze laatste alleen verder met de zware sleep voor een tocht van 2600 mijl. De belevenissen gedurende deze lange sleepreis werden dagelijks in het Algemeen Dagblad beschreven onder de aanduiding: “Op vijf poten naar Dakar”!
Tijdens de tocht naar zee werden o.a. filmopnamen gemaakt voor het bioscoopjournaal (Polygoon) en voor de Nederlandse, Duitse en Engelse televisie.
bron: Gusto Berichten No. 2 1966
Stichting Erfgoed Werf Gusto 2019
Laatst bijgewerkt op: 26 april 2019
