De Werf Gusto breidt zich uit


 Een Schiedams bedrijf met een
veelzijdige produktie 

Dit is de grootste uitbreiding, waaraan we sinds de afgelopen oorlog begonnen zijn, zo vertelde ons de heer F. Smulders, adjunct-directeur van de Werf Gusto, Firma A.F. Smulders. We hadden hem verzocht ons nader te willen inlichten naar aanleiding van het bericht, dat we dezer dagen konden brengen, n.l. dat Gusto ging uitbreiden, met het doel aanzienlijk grotere schepen te bouwen dan tot dusver het geval was. De heer Smulders had ons bereidwillig een onderhoud toegestaan, ofschoon hij, als met de leiding der betreffende werkzaamheden belast, uiteraard een overdrukke werkkring heeft.

Dit is een maquette van het gedeelte ven het terrein op de Werf Gusto waar de hellingen verlengd worden.

Inderdaad, Gusto gaat aanzienlijk grotere schepen bouwen. Voorlopig is het streven naar een tonnenmaat van 32.000 ton. Maar de huidige uitbreiding houdt de mogelijkheid in, om eventueel schepen van honderduizend ton op stapel te zetten. Na de thans reeds in volle gang zijnde uitbreiding kan een andere volgen, aangezien er voldoende ruimte voor het verlengen van de nieuwe helling is.

De spil, waarom alles draait, is het verlengen van de bestaande helling, waarop ook nu reeds twee schepen tegelijk kunnen worden gebouwd. Trouwens, Gusto beschikt over een zestal heilingen. Maar waar vandaan het personeel te halen, om zes schepen tegelijk te bouwen?

Wat het personeel betreft, er werkt thans op de werf en in de machinefabriek een goede 1800 man. Ongeveer de helft daarvan woont in Schiedam. In de Gorzen, aldus de heer Smulders, hebben we heel wat oude getrouwen. Neen, capaciteit zou er voldoende zijn, ruimte is er óók, maar het personeelsprobleem werkt remmend. Indien we morgen bekend zouden maken, dat we een aantal orders voor tankschepen kunnen accepteren, staan de opdrachtgevers in een ommezien voor de deur, dat kan ik u wel verzekeren, aldus de heer Smulders. Dit valt voor het overige te begrijpen. De wereld roept, ja schreeuwt om tankers voor het vervoer van de zozeer begeerde olie.

TERREIN AAN DE VOORHAVEN
Wat de ruimte betreft, het terrein van de voormalige kaarsenfabriek langs de Voorhaven is in het bezit van de werf gekomen. Vooralsnog zal het niet behoeven te worden ingeschakeld, aangezien men op de tegenwoordige werf nog wel enige armslag heeft. Voor het verlengen van de huidige hellingen zijn de spantenoven en een hoge schoorsteen afgebroken. Er wordt spoedig een aanvang gemaakt met de opbouw voor de hellingen. In deze opbouw komen verblijven voor het personeel, o.a. waslokaal. Men hoopt een en ander tegen het midden van dit jaar gereed te hebben. Langs de rivier komen nieuwe, betonnen steigers, die van flinke kranen voorzien worden. 

Elke vijf, zes maanden gaat de werf een schip afleveren. Natuurlijk wordt ook voortgegaan met de fabricage van kranen etc, en met de bouw van zandzuigers en ander baggermateriaal, waarin de Gusto gespecialiseerd is. Onze mooie ‘Louis Perrier’ ligt momenteel op de bodem van het Suezkanaal. Ook ander door ons gebouwd materiaal, waaronder een grote sleepboot, werd door de Egyptenaren als versperring gebruikt. We zijn inmiddels reeds bezig aan de bouw van een andere, grote zandzuiger, een zusterschip van de ‘Louis Perrier’. Deze zal in het midden van deze zomer eventueel opgeleverd kunnen worden, zo deelde de heer Smulders ons nog mede.

VLEUGELBOTEN
Het bleek, dat de Werf Gusto nog andere plannen dan uitbreiding van de bouwcapaciteit heeft. Ze wist het licentierecht voor Nederland te verwerven voor de bouw van z.,g. vleugelboten, kleine snelle schepen, zoals die o.a. op het Vierwoudstedenmeer en in de Straat van Messina voor het vervoer van kleine vrachten en van passagiers gebruikt worden. Deze boten kunnen, uitgerust met een motor van ongeveer 1300 p.k., een snelheid van 75 kilometer per uur ontwikkelen en bezitten een actieradius van 700 kilometer. Bij een snelheid van ongeveer veertig kilometer verheffen ze zich boven het water, als ’n soort mechanische vliegende vissen. Er is er tot dusver pas één in Nederland gebouwd.

De Werf Gusto gaat naar een Zwitsers ontwerp bouwen, voornamelijk voor de export. Schiedam’s naam zal aldus ook op dit gebied van de scheepsbouw in het buitenland een nog grotere naam verwerven.

Het bedrijf van de Werf Gusto, dat uitsluitend nieuwbouw maakt en niet repareert, werd in juli 1905 hier ter stede gevestigd, nadat het terrein eerst vier meter moest worden opgehoogd. Voorheen was het te Utrecht en Slikkerveer gevestigd. Het Utrechtse bedrijf was voortgekomen uit een bescheiden onderneming, te ‘s-Hertogenbosch in 1862 door wijlen de heer A. F. Smulders gesticht. Het was een machinefabriek, die kleine stoommachines vervaardigde en stoom- en andere machines repareerde. Toen men machines voor baggermolens ging maken doemde de wenselijkheid op, over een scheepswerf te beschikken.

Produkten van de Werf Gusto gingen reeds lang vóór de afgelopen oorlog naar alle delen van de wereld, vooral de baggermolens tot naar China toe. Oók naar Zuid Amerika (Chili, Brazilië etc.). Kolenelevators en kolenverlaadbruggen, mijnenleggers, tankschepen, vrachtschepen van meer dan 7.000 ton, ze werden door de Werf Gusto gebouwd, als even zovele bewijzen voor de veelzijdigheid van dit bloeiende Schiedamse bedrijf waarvan de naam in rederskringen een goede klank heeft. 


bron: Nieuwe Schiedamsche Courant | 1957 | 16 | pagina 2
foto’s: Nieuwe Schiedamsche Courant

Stichting Erfgoed Werf Gusto (2017)

Laatst bijgewerkt op: 18 augustus 2018