De K-klasse kanonneerboten werden besteld ter vervanging van de verouderde Nederlandse Brinio-klasse kanonneerboten die eraan voorafgingen. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat er zeven schepen van de klasse werden gebouwd, waarvan er drie meteen werden besteld en op de helling gelegd. De Duitse bezetting van Nederland in 1940 beëindigde echter abrupt de bouw van de reeds in aanbouw zijnde schepen, waarbij lopende opdrachten voor de resterende schepen werden geannuleerd. Na de capitulatie vielen alle drie de onvoltooide oorlogsschepen in Duitse handen.

De Kriegsmarine besloot de bouw voort te zetten en alle drie de veroverde oorlogsschepen te voltooien voor gebruik in de Duitse oorlogsinspanning. Zo werden de K-1, K-2 en K-3 vervolgens allemaal voltooid in 1940/41 en in 1942 (K2) in dienst gesteld bij de Duitse marine. De drie kanonneerboten deden voornamelijk dienst in Noorse en Duitse wateren, voerden patrouilles uit en andere onopvallende missies. K-1, het leidende schip van de klasse, werd aan het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945 tot zinken gebracht voor de kust van Denemarken. De achterkant van het dek van de К-2 werd beschadigd door een torpedo tijdens een luchtaanval van de geallieerden. Het schip werd teruggesleept naar Duitsland, maar werd pas aan het einde van de oorlog gerepareerd. Na de oorlog werd ze naar Nederland gesleept, waar ze om onbekende redenen zonk. Ze werd gelicht en na inspectie gesloopt in 1946. De K-3 was de enige overlevende van de klasse en werd na de Tweede Wereldoorlog opnieuw in Nederlandse dienst gesteld onder de naam “Van Speijk ”. De K-3 bleef tot 1960 in Nederlandse dienst, waarna ze werd verkocht voor schroot.

bron + animatiefoto: wiki/warthunder.com

Stichting Erfgoed Werf Gusto 2020

Laatst bijgewerkt op: 5 juni 2020