In oktober 1952 werden door Stork Hengelo 4 nieuwe Stork-kettingrooster ketels geplaatst, kolen gestookt. Het zou de laatste uitbreiding zijn met kolen gestookte ketels. In de zestiger jaren werden overgestapt op een combinatie van Turbine met ketel. Bij de verbouwing van de laatste ketels op kolen in 1952 zijn 4 flinke schoorstenen geplaatst door Gusto Staalbouw Schiedam.  Op de fotoserie is de installatie van de constructie met de eigen hijsstelling te zien.

Zowel op de bouwlijsten van Werf Gusto, als ook op de bouwlijsten van IHC Holland is geen enkele verwijzing te zien naar de 1952 door Gusto Staalbouw uitgevoerde werkzaamheden. Dus we kunnen het niet meteen ergens aan een bouwnummer koppelen.

De fotoserie werd ons toegestuurd door de heer Jan Koper, oud-medewerker van de PEN-centrale in Velsen-Noord.

Foto’s: Collectie Jan Koper 

Alles gaat voorbij, als een schip dat het klotsende water doorklieft’. Zo staat het op het bidprentje van Henri Smulders (1863-1933). Ja, hij had wel iets met water, weten zijn nazaten. Maar sport? Nee, dat hebben ze pas zeventig jaar na zijn dood vernomen. Lange tijd zijn alle Nederlandse prestaties op de Spelen in 1900 onopgemerkt gebleven. Met baron Van Tuijll van Serooskerken is Nederland zes jaar eerder wel betrokken bij de oprichting van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) in Parijs, maar wanneer er Olympische Spelen in de Franse hoofdstad worden gehouden, ontbreekt Nederland. Officieel althans.

In het Gouden Boek van het Nederlandsch Olympisch Comité (1962) valt namelijk te lezen:
‘Van Tuijll en zijn gelegenheidscomité konden voor de Spelen van Parijs in 1900 geen vertegenwoordiging samenstellen.’

Maar de sportwedstrijden rond de Exposition Universelle van 1900 in Parijs, de wereldtentoonstelling, wakkeren de belangstelling wel aan. In maart 1900 volgt via het blad ‘De Nederlandsche Sport’ een oproep voor deze Championnats d’Exposition.
‘Door het tentoonstellingscomité te Parijs worden groote zeilwedstrijden bij Meulan georganiseerd. Als de eigenaren van jachten, zooals onder meer Mascotte, Zwaluw, Go-ahead, enz. besluiten konden er aan deel te nemen, twijfelen wij niet of zij zouden een goed figuur maken en een flink bedrag der waarlijk niet minne prijzen thuisbrengen. Wij hopen, dat de eigenaren dit eens ernstig in overweging zullen nemen, daar het, van alle zijden bezien, ons niet onvoordeelig lijkt.’

De oproep blijkt interesse op te roepen bij Henri Smulders. Hij is eigenaar van de Mascotte, een sharpie waarmee hij kan starten in de klasse 3-10 ton. Bij wedstrijden in Nederland en België finisht de Mascotte regelmatig voorin. Het beloofde prijzengeld van 50.000 Franse francs is een extra lokmiddel. De discussie over amateurisme speelt nog een ondergeschikte rol in die dagen. Pierre de Coubertin, de geestelijke vader van de moderne Olympische Spelen, hanteert het standpunt dat de concurrentieverhoudingen zuiver moeten zijn. Aangezien premies bij zeilwedstrijden gemeengoed zijn, kan geld de olympische geest bij de zeilers niet verstoren. Lees verder Henri Smulders op Olympische Spelen 1900 →