De 27ste juli jl. is zeker een dag geweest, die zeer vele gepensionneerden nog lang in het geheugen zal blijven. Wat een schitterende dag is dat geweest en wel in alle opzichten. Op de eerste plaats het mooie weer; het mooie weer, waar we deze zomer zeker niet mee verwend worden. Degene, die deze datum heeft vastgesteld, moest een betrekking bij “De Bilt” krijgen, dan was het misschien mogelijk dat we wat meer van die mooie dagen kregen.
Vervolgens de prachtige boot, waarmede de tocht is gemaakt; een schitterende accommodatie, gemakkelijke stoelen, overal een goed uitzicht en op het bovendek de comfortabele banken.
Bij het aan boord gaan werden consumptiebonnen verstrekt, waarop men diverse consumpties kon krijgen. Tijdens het middaguur een heel goed geserveerde lunch. Als men na afloop van de lunch de verschillende tafels zo eens nakeek, waren er nog veel tafels bij, waar een gedeelte van het gebodene overgebleven was. Oude mensen eten niet meer zo veel! Ook waren er sigaren en sigaretten genoeg aan boord, zodat verschillende keren door enige dames rondgegeven werd om eens op te steken. Dit wat het materiële gedeelte betreft; het hoort er natuurlijk ook bij, maar het is m.i. niet het voornaamste.
De algemene sfeer aan boord, de blijde, opgeruimde gezichten van alle aanwezigen, het soms onverwachte weerzien van oude bekenden, dat alles maakte de dag tot een onvergetelijke! Collega’s, die elkaar soms een paar jaar niet hadden gezien, stonden weer ineens tegenover elkaar en omdat de boot zo groot was, gebeurde het wel, dat je er weer een zag in de namiddag, die toch ’s morgens ook al aan boord was gekomen. Het is niet overdreven om te zeggen, dat er op die 27ste juli aan boord nog verschillende schepen zijn klaargemaakt en ook, dat er diverse motoren en hulp­werktuigen zijn gesteld, dat er nog duizenden nagels zijn geklonken en nog vele pijpleidingen zijn gebogen en aangebracht. In één woord, dat er nog hard gewerkt is geworden!

Waar het hart vol van is, loopt de mond van over en al is men er dan ook reeds enige jaren uit, de herinneringen blijven toch altijd bestaan. De gekozen route van de boot was ook prachtig. Het gehele eiland Hoekse Waard in de rondte. De Oude Maas op, de twee heftorenbruggen bij Spijkenisse onderdoor, voorbij Heerjansdam, Puttershoek en dan de Kil in. De Kil uit en het Hollands Diep op, met een gezicht op de Moerdijkbruggen. Een machtig breed water. Ik hoorde een paar dames tegen elkaar zeggen, dat ze niet wisten, dat we nog op zee zouden komen. Een schilderachtig gezicht vanaf de boot zo het land in, die verschillende dorpen in de verte, Strijensas, Numansdorp, Willemstad, Zuid-Beijerland en dan het Vuile Gat in. Dat Vuile Gat ligt tussen de Hoekse Waard en Tien Gemeten. Vandaar het Haringvliet op en dan rechtsom het Spui in, tussen de Hoekse Waard en Putten. Links en rechts passeerden we Zuidland, Goudswaard, Nieuw- en Oud Beijerland en Hekelingen. Dan weer terug in de Oude Maas; de twee bruggen weer onderdoor en de Oude Maas uit en de Nieuwe Maas in. En dan: weer thuis.
Het is een prachtige dag geweest en alle tochtgenoten waren zeer voldaan. Enige uitingen: ,,Ik wist eerst zelf niet of ik mee zou gaan, maar ik heb er helemaal geen spijt van”, ,,Als de Directie dit nog eens zou willen herhalen, ben ik van de partij, hoor!”, ,,Ik weet niet, wat jij ervan denkt, maar heb het een fijne dag gevonden”.
Even voordat de loopplank werd uitgelegd, heeft een van de aanwezigen de dames Smulders, te weten Mevrouw Fr. Smulders en Mevrouw H. Smulders, uit naam van allen hartelijk bedankt. Ook Mejuffrouw Heijnen werd in deze dankbetuiging betrokken, gezien het vele werk dat zij gedaan heeft om deze dag in alle opzichten te doen slagen. Aan het einde van dit verslag wordt de Directie, Mej. Heijnen en allen, die medegehol­pen hebben om deze dag tot een goed einde te brengen, nogmaals van harte bedankt door alle “ouden van dagen”.

P. S. 

Bron: I.H.C. Het Zeskant augustus 1956
Foto: indebuurt.nl / Fotograaf: Onbekend

Stichting Erfgoed Werf Gusto 2019

Laatst bijgewerkt op: 27 november 2019