In 1958 kreeg ‘Werf Gusto’ van ‘Shell’ de opdracht in een technische studie een jacking systeem te ontwikkelen, dat geen inbreuk zou plegen op de bestaande octrooien van ‘Delong’ en ‘LeTourneau’. Een jaar later kreeg ‘Werf Gusto’, als follow-up van deze studie, van het oliebedrijf een contract om het eerste hefeiland voor de Offshore industrie te bouwen buiten de USA. ‘Shell’ was van plan om het onderscheidende achtpotige boorplatform ‘Seashell’ in te zetten voor de kust van Qatar, en het te gebruiken om te boren in wateren tot 30 meter diep. Hoewel drie of vier poten voldoende zou zijn geweest om het gewicht van de ‘Seashell’ te dragen, richtten August (Smulders), en zijn technische vrienden van Shell, zich op het ontwerp van een “Safety First” platform, en daarom gekozen hebben voor in totaal acht poten, in vier paren van twee relatief dicht bij elkaar geplaatste poten. In die dagen, was operationele ervaring met dit soort eilanden nog zeer beperkt, en het was geruststellend dat een dergelijke uitvoering het platform veiliger zou maken als maatregel tegen het schuren rond de poten, zoals zo vaak gebeurt in ondiepe wateren in de buurt van de kust

tekst: Ir. R. Smulders uit ‘The roots – from Gusto Shipyard to GustoMSC’ (vertaald door Dirk H. Allewelt)
foto: Gemeentearchief Schiedam / Werf Gusto

Stichting Erfgoed Werf Gusto

Laatst bijgewerkt op: 17 augustus 2018